Οι αρχιτέκτονες και συνεργάτες Κωνσταντίνος Πανταζής και Μαριάννα Ρέντζου, ιδρυτές του αρχιτεκτονικού studio Point Supreme στην Αθήνα, έχουν ταλέντο να δημιουργούν οπτικά και χωρικά ενδιαφέροντα έργα που προσφέρουν ένα αναζωογονητικό, μεταμοντέρνο αντίδοτο στη φορμαλιστική επιτήδευση και τη σύγχρονη μινιμαλιστική ηθική. Αγκαλιάζοντας την τέχνη της προσαρμοστικής επαναχρησιμοποίησης, η δουλειά τους τους αποφεύγει την αίσθηση των ομοιογενών χώρων και της στυλιστικής συνέχειας υπέρ ενός επιμελημένου συνδυασμού διαφορετικών αναφορών, τεχνικών και τυπολογιών που ωστόσο συνενώνονται σε μια συνεκτική αφήγηση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το σπίτι του διδύμου στα Πετράλωνα, μια γοητευτική αθηναϊκή γειτονιά στους πρόποδες του λόφου του Φιλοπάππου, όπου τα νεοκλασικά και τα μεσοπολεμικά σπίτια στέκονται δίπλα-δίπλα με πολυκατοικίες.
Πρόκειται για ένα σπίτι του 1955 που έχει αναδιαμορφωθεί ριζικά, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής δύο επιπλέον ορόφων, προκαλώντας κοινωνικές και χωρικές συμβάσεις. Συνδυάζοντας τολμηρά διάφορες κουλτούρες, βιομηχανικά με παραδοσιακά στοιχεία και εμβληματικά αρχιτεκτονικά τροπάρια με κοινά χαρακτηριστικά, η κατοικία έχει τη δική της προσωπικότητα, ενσωματώνοντας την ξεχωριστή προσέγγιση του αρχιτεκτονικού μαγικού ρεαλισμού του σχεδιαστικού διδύμου.
Η υψηλή αισθητική των αρχιτεκτόνων είναι εμφανής από την ιδιόμορφη διακοσμητική προσέγγιση, τον ξεχωριστό χαρακτήρα κάθε δωματίου, μέχρι και την πρόσοψη. Η τελευταία χωρίζεται σε τρεις διακριτές οριζόντιες ζώνες. το ισόγειο δίνει τον τόνο με τη ζωντανή χρωματική του παλέτα από μπλε, κόκκινο και τερακότα, η λαογραφική ευαισθησία του πρώτου ορόφου δανείζεται από την παραδοσιακή ελληνική κατοικία, ενώ η απλότητα του δεύτερου ορόφου παραπέμπει σε μοντερνιστές του είδους όπως ο Le Corbusier.
Η ομάδα διατήρησε το αποτύπωμα του υπάρχοντος κτιρίου, αλλά προχώρησε στην πλήρη εκτόνωση του εσωτερικού για να δημιουργήσει έναν ευρύχωρο ενιαίο χώρο καθιστικού, τραπεζαρίας και κουζίνας. Στεγάζοντας τους ιδιωτικούς χώρους, οι δύο νέοι όροφοι έχουν σχεδιαστεί για να σχηματίζουν ένα κενό τριπλού ύψους στην καρδιά του κοινόχρηστου χώρου που προσφέρει συνδεόμενη θέα σε όλη την κατοικία.
Ο χώρος που μοιάζει με αίθριο διαθέτει ένα δέντρο φυτεμένο μέσα από μια τρύπα στο πάτωμα, κόγχες για φυτά και λουλούδια, παράθυρα από όλες τις πλευρές που φέρνουν άπλετο φως της ημέρας. Μεγάλες πόρτες βεράντας ανοίγουν στον κήπο θολώνοντας τη διάκριση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, αντλώντας έμπνευση από τις αυλές στην καρδιά της αθηναϊκής πολυκατοικίας του παρελθόντος, που λειτουργούσαν σαν κοινωνικοί κόμβοι της γειτονιάς.
Συνδέοντας την κοινόχρηστη ζώνη στο ισόγειο με τα υπνοδωμάτια στα πάνω επίπεδα, η σκάλα του σπιτιού είναι ένα μικρό δείγμα αρχιτεκτονικής από μόνη της. Μεταμορφώνοντας από έναν βαμμένο με ροδακινί τσιμεντένιο όγκο σε μια μαύρη χαλύβδινη κατασκευή, η σκάλα ενσωματώνει επίσης καθίσματα και μια τρομερή βιβλιοθήκη που εκτείνεται και στα τρία επίπεδα. Αυτή η μοναδική κατασκευή αποτελεί μέρος μιας σειράς κτιριακών χαρακτηριστικών που συνδυάζουν αρχιτεκτονική, έπιπλα και αντικείμενα ως μέρος του στόχου της ομάδας να σχεδιάσουν μια «ευέλικτη και χωρίς αποκλεισμούς» κατοικία.
Για τον ίδιο λόγο, η κατασκευή του σπιτιού περιλαμβάνει μια πληθώρα υλικών που βρέθηκαν και προέρχονται από σκουπίδια και εγκαταλελειμμένες κατασκευές. Περισσότερο από μια βιώσιμη πρακτική και μια λύση μείωσης του κόστους – το έργο ξεκίνησε εν μέσω της ελληνικής οικονομικής κρίσης το 2016 – η προσαρμοστική επαναχρησιμοποίηση ήταν ένας δημιουργικός τρόπος για τους αρχιτέκτονες να δημιουργήσουν ένα σπίτι sui generis.
Τους βοήθησε επίσης να εμποτίσουν κάθε δωμάτιο με έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. από την κύρια κρεβατοκάμαρα σε απόχρωση ροδακινί, εμπνευσμένη από τον μοντερνισμό, στη δεύτερη κρεβατοκάμαρα με λαογραφικές αποχρώσεις και το παρακείμενο καταπράσινο μπάνιο, στη δομή του μπρουταλιστικού αίθριου, κάθε χώρος έχει τις δικές του λεπτομέρειες, υλικότητα, αναφορές και ακόμη και την πρόσοψη, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως.
Μια ωδή στην αίσθηση ισορροπίας και σύνθεσης των δύο αρχιτεκτόνων που παρά την τέτοια ποικιλία, το σπίτι δε μοιάζει ασύνδετο ή τυχαία «ραμμένο». Αντίθετα, οι χώροι τους διατηρούν ένα χαρούμενο περιβάλλον που δίνει προτεραιότητα στη βιωματική εμπειρία πάνω από τους αρχιτεκτονικούς κανόνες και τις τάσεις.
Δείτε στην gallery περισσότερες φωτογραφίες του σπιτιού!
Photography: Filip Dujardin
