Η Έφη Αργυροπούλου είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας, mom coach και -ο πιο σπουδαίος της «τίτλος»- μητέρα δύο αγοριών. Το γεγονός ότι ο μικρός της γιος βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού της γέννησε την επιθυμία να σταθεί στο πλευρό όλων των μαμάδων σαν κι εκείνη, να τις βοηθήσει να ξεπεράσουν τις κοινωνικές νόρμες και, πάνω απ' όλα, να κατανοήσουν τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής του, το παιδί τους.
Με το χαμόγελο και την αισιοδοξία να μη σβήνουν ποτέ από το πρόσωπό της, μας μιλάει για το πώς η προσωπική της εμπειρία την έκανε να στραφεί σε νέα επαγγελματικά μονοπάτια, για το τι τη δίδαξε η μητρότητα, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο η ίδια μεγαλώνει τον Κωνσταντίνο και τον Δημήτρη.
Πώς βιώνετε τον ρόλο της μητέρας;
Είναι ένας πολυδιάστατος ρόλος. Ευτυχώς, πλέον, όλο και περισσότερο απαλλαγμένος από τα ταμπού και στερεότυπα παλαιότερων εποχών, λόγω της άπειρης πληροφόρησης στο διαδίκτυο και των ποικίλων προσεγγίσεων που βοηθούν μια μητέρα να αντιμετωπίσει τη μητρότητα με πιο υγιή και ισορροπημένο τρόπο. Για μένα προσωπικά, έχει αρκετές απαιτήσεις λόγω του ότι είμαι single mom δύο αγοριών, ο μεγάλος στην εφηβεία και ο μικρός στο φάσμα του αυτισμού. Παρ' όλα αυτάμ κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, μέχρι το σημείο που μπορώμ χωρίς να προσπαθώ να είμαι η «τέλεια» μαμά. Άλλωστε, δεν υπάρχει «καλή» και «κακή» μαμά - όλες προσπαθούμε για το καλύτερο, μέχρι εκεί που είναι εφικτό για την καθεμία.
Ποια ήταν η πιο αξέχαστη στη στιγμή σας ως μητέρα;
Η γέννηση των παιδιών μου, τη στιγμή που άκουσα το πρώτο τους κλάμα κι ένιωσα την ανάσα τους, και η διάγνωση του μικρού μου γιου ότι βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού.
Τι συνειδητοποιήσατε για εσάς την ίδια μετά τη γέννηση των παιδιών σας;
Ότι έχω δυνάμεις που δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να έχω. Ότι μπορώ να συνδυάζω πολλούς ρόλους μαζί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και ότι οφείλω να μην είμαι μόνο μαμά αλλά και γυναίκα, αυτό που ήμουν πολλά χρόνια πριν γίνω μαμά.
Τι συμβουλή θα θέλατε να είχατε δώσει στον νεότερο εαυτό σας πριν γίνετε μητέρα;
Η δική μου ζωή είναι εντελώς διαφορετική πριν και μετά παιδιών. Πριν γίνω μαμά υποστήριζα πράγματα που στην πορεία διαψεύστηκαν όλα. Ό,τι συμβουλή και να είχα δώσει, δε θα είχε καμία αξία. Η θεωρία από την πράξη έχει τεράστια διαφορά. Η μητρότητα είναι μια τεράστια πρόκληση, στην οποία έρχεσαι αντιμέτωπη με δυσκολίες αλλά κι ευλογίες που ούτε φανταζόσουν ότι μπορεί να χρειαστεί να διαχειριστείς.
Ποιο ήταν το πιο αναπάντεχο μάθημα ζωής που σας δίδαξαν παιδία σας;
Ποτέ να μη λέω «ποτέ» σε τίποτα. Και ειδικά ο αυτισμός του μικρού μου γιου μού δίδαξε να εκτιμάω το καθετί και να μη θεωρώ τίποτα δεδομένο και αυτονόητο.
Αν κάποιος ζητούσε από τα παιδιά σας να σας περιγράψουν, πώς θα θέλατε ιδανικά να συνεχίσουν τη φράση «Η μητέρα μας είναι...»;
«Η μητέρα μας είναι αληθινή, με τα πάνω της και τα κάτω της και μας αφήνει να είμαστε ο εαυτός μας, χωρίς να έχει προσδοκίες και απαιτήσεις από εμάς».
Από πού αντλείτε δύναμη και, παρά τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν, πού βρίσκεται το δικό σας φως;
Από την αυτοφροντίδα μου, την ψυχοθεραπεία, το coaching, εναλλακτικές κι ενεργειακές θεραπείες οι οποίες με βοηθούν να παραμένω συνειδητή και στο κέντρο μου. Από τους φίλους μου, τον σύντροφό μου και τις επαγγελματικές μου ενασχολήσεις, τις οποίες λατρεύω όλες. Επιπλέον πηγή έμπνευσης και κινητήριος δύναμη είναι τα παιδιά μου, τα οποία τα μεγαλώνω δίνοντάς τους τα εφόδια κάποια στιγμή να είναι ανεξάρτητα και αυτόνομα. Η μεγαλύτερη επιτυχία για μένα είναι να μη με έχουν ανάγκη, δεν είμαι η κλασική Ελληνίδα μάνα, επιδιώκω την ανεξαρτησία τους και όχι την προσκόλλησή τους.
Τι σας ώθησε στο να γίνετε coach ενδυνάμωσης μαμάδων; Πώς η προσωπική σας εμπειρία σάς ώθησε στο να ακολουθήσετε αυτό το επαγγελματικό μονοπάτι;
Με ώθησε η ανάγκη μου να βοηθήσω τις μαμάδες, και κατά κύριο λόγω τις μαμάδες αυτιστικών παιδιών, να βιώνουν όσο πιο λειτουργικά γίνεται την καθημερινότητά τους με τα παιδιά. Το να είσαι γονιός είναι ένας αρκετά απαιτητικός ρόλος, που αν όμως πάρεις τα σωστά εφόδια κι εργαλεία θα είσαι σε θέση να τον φέρεις εις πέρας όσο πιο ήρεμα γίνεται, ώστε να μεγαλώσεις ψυχικά υγιή παιδιά και όχι ό,τι έχει απομείνει από σένα. Πολλοί μεγαλώνουν παιδιά, ωστόσο λίγοι σωστά και με υγιή τρόπο. Το προσωπικό μου βίωμα, ούσα και η ίδια μαμά αυτιστικού παιδιού, τις δίνει δύναμη, γιατί μπορώ να τις καταλάβω απόλυτα και να τις δώσω όλες τις τεχνικές να μπορούν να κάνουν την καθημερινότητά τους πιο εύκολη, να αποδεχτούν το παιδί τους, να αποκτήσουν περισσότερη ενσυναίσθηση, ώστε να μπορέσουν να το κατανοήσουν πλήρως. Να απαλλαχτούν από τη γνώμη του κόσμου, την περιθωριοποίηση που βιώνουν και να επενδύουν στην αυτοφροντίδα τους. Είναι οι τέσσερις πυλώνες που δουλεύω μαζί τους - αποδοχή, ενσυναίσθηση, κοινωνία, αυτοφροντίδα.
Έχετε γράψει τρία βιβλία... Θέλετε να μας μιλήσετε γι' αυτά;
Σωστά, έχω γράψει συνολικά τρία βιβλία. Δύο παραμύθια και το τελευταίο μου, που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2025, το πρώτο ενηλίκων. Η πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια, το ντεμπούτο μου ως συγγραφέας, έγινε το 2018, με την «Οδύσσεια του μικρού Οδυσσέα». Πραγματεύεται την πλεονεξία και την υπερκαταναλωτική μανία, με τις οποίες μεγαλώνουμε οι σύγχρονοι γονείς τα παιδιά μας κι επιδιώκει να τα διδάξει την ευγνωμοσύνη.
Το δεύτερο παραμύθι μου «Θέλω να κοιμόμαστε για πάντα αγκαλιά» πραγματεύεται τη συγκοίμηση και αποσκοπεί να βοηθήσει τα παιδιά στην αυτονομία τους, να μάθουν να κοιμούνται μόνα τους, στο δωμάτιό τους. Το παραμύθι αυτό γεννήθηκε με αφετηρία το δικό μου βίωμα, με στόχο οι μαμάδες να κατανοήσουν γιατί, το να κοιμούνται μόνα τους, θα τα βοηθήσει ώστε να αποκτήσουν περισσότερη αυτοπεποίθηση, να είναι πιο ανεξάρτητα και να διατηρούνται υγιείς οι ρόλοι και οι ισορροπίες στην οικογένεια.
Το τρίτο μου βιβλίο, πρώτο ενηλίκων, «Μαμά, θέλω κάτι να σου πω», αφορά στη λεκτική και σωματική βία που ασκούν κάποιοι γονείς ή φροντιστές στα παιδιά τους, τις επιπτώσεις τους στην παιδική αλλά και στην ενήλικη ζωή τους κι εναλλακτικά προτείνει θετικούς τρόπους διαπαιδαγώγησης. Είναι το πιο ολοκληρωμένο, γιατί κι εγώ κάθε χρόνο εξελίσσομαι, αυτοβελτιώνομαι ως άνθρωπος και γράφω με διαφορετικό mindset.
