Για τη Yulia Koval, αυτό που ξεχωρίζει στο νησί της Καρπάθου είναι ότι δεν επιδιώκει να βρίσκεται στο επίκεντρο. Δεν επιδεικνύει τις ομορφιές του. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, όπως υποστηρίζει, το νησί μένει για πάντα χαραγμένο στην καρδιά σου.
Η Yulia είναι φωτογράφος φιλμ με έδρα την Αθήνα, Ελλάδα. Γεννημένη στο Μπακού και δραστηριοποιούμενη στον χώρο της τέχνης, της δημοσιογραφίας φαγητού και της μόδας, βρήκε τη φωνή της στη φωτογραφία 35 mm φιλμ. Η πρώτη της ατομική έκθεση, Unspoiled, άνοιξε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2024 και πλέον εργάζεται σε μια νέα έκθεση. Στα έργα της επιδιώκει να αποτυπώσει διαχρονικές, προσωπικές στιγμές που συνδέουν παρελθόν και παρόν μέσω του αναλογικού φωτός και της σκιάς. Μέσα από αυτές τις φωτογραφίες ανακάλυψε όλους τους κρυμμένους θησαυρούς της Καρπάθου και μοιράζεται μαζί μας όλα όσα την έχουν μαγέψει.
«Αν το νησί είχε άρωμα, θα ήταν θυμάρι, κέδρος, κατσίκες και μια νότα από ηλιοκαμένη πέτρα και ξύλο».
1. Η πρώτη φορά που βρέθηκα στο νησί ήταν Σεπτέμβριος του 2018, στο πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα. Δεν είχα ιδέα τότε ότι τελικά θα ζούσα εδώ. Η Μήλος ήταν ο πρώτος μου νησιώτικος έρωτας. Εκεί γνώρισα τους πρώτους μου Έλληνες φίλους. Και πολύ γρήγορα, στο σκάφος ενός εξ αυτών, ο μελλοντικός μου σύζυγος έκανε πρόταση γάμου. Εκεί ξεκίνησε πραγματικά η αγάπη μου για την Ελλάδα.
2. Αυτό το μέρος κέρδισε την καρδιά μου όταν μετά από επισκέψεις σε περισσότερα από 30 νησιά και πολλές γωνιές της ηπειρωτικής χώρας, η Κάρπαθος με συνεπήρε ολοκληρωτικά. Το 2025 συνειδητοποίησα ότι ήταν το νησί που ένιωθα το πιο αληθινό, αγνό, παραδοσιακό και απροσδόκητα όμορφο. Χωρίς φίλτρα, χωρίς πλήθη, απλώς κάτι διαχρονικό και οικείο.
3. Το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις κατεβαίνω από το πλοίο είναι να αφουγκράζομαι πλήρως τη στιγμή. Κάθομαι σε έναν τεράστιο βράχο περιτριγυρισμένο από νερό και αφήνω τον ήχο του νησιού να ξεδιπλωθεί μπροστά μου. Το φως, η θαλασσινή αύρα, οι απαλοί ψίθυροι. Τα απολαμβάνω όλα με μια βαθιά αναπνοή.
4. Οι άνθρωποι εδώ είναι, ριζωμένοι στην παράδοση, αλλά πολύ φιλόξενοι. Σου δίνουν την εμπιστοσύνη τους χωρίς επιτήδευση, μοιράζονται ιστορίες σαν οικογένεια και ζουν με τέτοια αυθεντικότητα που αισθάνεσαι αμέσως σαν στο σπίτι σου.
5. Το καλύτερο φαγητό το έχω απολαύσει σε μια παραλιακή οικογενειακή ταβέρνα, την Evdoxia’s, όπου σερβίρουν σχεδόν τα πάντα από το δικό τους αγρόκτημα. Και φυσικά, είναι γνωστοί για τον αργοψημένο τους κατσίκι που λιώνει στο στόμα. Και όσον αφορά το ποτό της επιλογής μου, είναι ένα ποτήρι κρύα μπύρα στη βεράντα με τη θέα στην Κάσο ολοκληρώνει την εμπειρία
6. Η γεύση που παίρνω μαζί μου κάθε φορά που φεύγω είναι μέλι με θυμάρι πάνω σε ζεστή τυρόπιτα με μια νότα κανέλας, ενώ η θαλασσινή αλμύρα παραμένει πάνω στο ζεστό από τον ήλιο δέρμα μου. Είναι η γεύση του μεσημεριανού αέρα και φωτός που με αγκαλιάζουν ταυτόχρονα.
7. Κάνεις δε μιλάει γι’ αυτό, αλλά το νησί αλλάζει πρόσωπο όταν αρχίζεις να το βλέπεις διαφορετικά. Όταν οδηγείς στο ορεινό δρόμο μέσα από σύννεφα και χωριά προς τον Όλυμπο, περνώντας δίπλα από άγρια ζώα. Η θερμοκρασία πέφτει απότομα και νιώθεις σαν να μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο.
8. Η μεγάλη γιορτή του νησιού είναι το πανηγύρι στον Όλυμπο. Παραδοσιακή μουσική που αντηχεί στους ορεινούς τοίχους. Χορός σε κύκλους μέχρι το ξημέρωμα. Φαγητό που εμφανίζεται ξανά και ξανά σαν μαγεία. Η αρχαία Ελλάδα ζωντανεύει. Επίσης, ο φύλακας του τοπικού μουσείου του χωριού μου είπε ότι το Πάσχα εκεί είναι εξίσου ξεχωριστό, οπότε ανυπομονώ να επιστρέψω την επόμενη άνοιξη.
9. Δεν μπορείς να το βρεις πουθενά αλλού τα απόκρημνα ορεινά χωριά και τις ήσυχες παραλίες είναι σαν μικρά μυστικά. Αυτός ο συνδυασμός αγνής, άγριας ομορφιάς και ζεστής ανθρώπινης φιλοξενίας είναι εξαιρετικά σπάνιος.
10. Αν έπρεπε να μοιραστώ μια ιστορία μου που συνέβη μόνο εδώ, αυτή θα ήταν όταν οδηγούσα απλώς σε ένα χωριό και βρέθηκα κολλημένη στο δρόμο λόγω μιας ομάδας παγωνιών. Αισθάνεσαι ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο εδώ. Αλλά μια πραγματικά ξεχωριστή στιγμή, που μου έμεινε αξέχαστη, ήταν η συνάντηση με μια ντόπια γυναίκα, την κ.Ευγενία. Ο πατέρας της είχε χτίσει ένα από τα πρώτα ξενοδοχεία του νησιού, όταν η Κάρπαθος δεν είχε καν ηλεκτρικό ρεύμα (έφτασε στις αρχές της δεκαετίας του ’80). Τώρα η εκείνη και η οικογένειά της διαχειρίζονται αρκετά μικρά ξενοδοχεία και μια ταβέρνα στο χωριό Λευκός, όπου θα βρείτε δύο υπέροχες αμμώδεις παραλίες και μερικά από τα πιο μαγικά ηλιοβασιλέματα.
Plus one:
Αυτό που πρέπει κανείς να πάρει μαζί του φεύγοντας είναι ένα χειροποίητο πιάτο ζωγραφισμένο από ντόπιο καλλιτέχνη. Προτιμώ αναμνηστικά που είναι πρακτικά, πράγματα που μπορείς να χρησιμοποιείς στην καθημερινότητα. Προσπαθώ να φέρνω πίσω όμορφα είδη τραπεζαρίας από κάθε ταξίδι, κάτι που μπορεί να αφηγηθεί μια ιστορία στους καλεσμένους μου. Υπάρχει μια καλλιτέχνης, η Kalliope Paulidou, που εργάζεται σε ένα μικρό στούντιο στον Όλυμπο. Δημιουργεί χειροποίητα κεραμικά, παραδοσιακά υφαντά και πίνακες, όλα με βαθιά προσωπική πινελιά.
