Μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του ρωσικού μπαλέτου, ο Yuri Grigorovich, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών, σκορπίζοντας θλίψη στον παγκόσμιο καλλιτεχνικό κόσμο και αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο χώρο του χορού. Θρύλος των Bolshoi, πολυβραβευμένος χορευτής, κορυφαίος χορογράφος και σπουδαίος δάσκαλος, συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξη του ρωσικού μπαλέτου σε διεθνές επίπεδο και καθόρισε επί δεκαετίες την αισθητική και το ρεπερτόριο του Θεάτρου Bolshoi της Μόσχας.

Από το Λένινγκραντ στην κορυφή

Ο Yuri Grigorovich γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1927 στο Leningrad της Σοβιετικής Ένωσης. Το πάθος του για τον χορό φαίνεται πως του το μετέδωσε ο θείος του, Georgi Rozai, διακεκριμένος χορευτής και διευθυντής του αυτοκρατορικού θεάτρου. Φοίτησε στη Leningrad Choreographic School, απ’ όπου αποφοίτησε το 1946. Την ίδια χρονιά εντάχθηκε ως σολίστ στο Kirov Theatre (σημερινό Mariinsky Theatre) και έγινε ο πρώτος που ερμήνευσε τον ρόλο του Don Carlos στο μπαλέτο The Stone Guest του Leonid Yakobson.

Παράλληλα, ασκήθηκε και στο στούντιο μπαλέτου του Maxim Gorky Culture Centre στην Αγία Πετρούπολη, καλλιεργώντας περαιτέρω τη χορευτική τεχνική και τη σκηνική του παρουσία.

Το 1961, σε ηλικία 34 ετών, αποφάσισε να αφοσιωθεί στη χορογραφία, αναλαμβάνοντας χορογράφος στο Kirov Theatre. Ωστόσο, το ταλέντο του σε αυτόν τον τομέα είχε ήδη φανεί από το 1957, όταν παρουσίασε το The Stone Flower, βασισμένο σε ένα παραδοσιακό ρωσικό παραμύθι, αποσπώντας ενθουσιώδεις κριτικές και ανοίγοντας τον δρόμο για μια εντυπωσιακή πορεία.

Η χρυσή εποχή στο Bolshoi

Το 1964 ξεκίνησε η πιο καθοριστική φάση της καριέρας του: ανέλαβε τη θέση του κύριου χορογράφου του Bolshoi Theatre στη Μόσχα, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1995. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο θίασος σημείωσε αξιοσημείωτες επιτυχίες και οι παραγωγές του γνώρισαν διεθνή απήχηση, φέρνοντας το Bolshoi στην κορυφή του παγκόσμιου χάρτη του χορού. Το 1973 τιμήθηκε με τον τίτλο του Καλλιτέχνη του Λαού της ΕΣΣΔ, μία από τις υψηλότερες τιμητικές διακρίσεις για έναν καλλιτέχνη στη χώρα του.

Μετά την αποχώρησή του από το Bolshoi το 1995, ο Grigorovich συνεργάστηκε με διάφορους ρωσικούς και διεθνείς θιάσους, συνεχίζοντας να διαδίδει τη χορευτική του φιλοσοφία και τη μοναδική του αισθητική. Τον Φεβρουάριο του 2001 επέστρεψε στο Bolshoi, ενώ το 2008 ανέλαβε ξανά την καλλιτεχνική διεύθυνση του μπαλέτου του ιστορικού θεάτρου.

Η σχέση του με την Ελλάδα

Η συμβολή του Grigorovich δεν περιορίστηκε μόνο στη Ρωσία. Το 1977 επισκέφθηκε την Ελλάδα και παρουσίασε στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού τις παραστάσεις Spartacus, Giselle και Swan Lake, κερδίζοντας το ελληνικό κοινό με τη μεγαλοπρέπεια και τη δραματουργική δύναμη των χορογραφιών του. Στις παραστάσεις συμμετείχαν σπουδαίοι χορευτές όπως οι Natalia Bessmertnova, Mikhail Lavrovsky, Ekaterina Maximova και Nadezhda Pavlova, συνθέτοντας ένα εκθαμβωτικό μωσαϊκό ερμηνευτικής δεξιοτεχνίας και υψηλής αισθητικής.

Ο Yuri Grigorovich υπήρξε ένας από τους κορυφαίους χορογράφους του 20ού αιώνα. Η παρακαταθήκη του παραμένει ανεξίτηλη, χαραγμένη σε σκηνές, αναμνήσεις και σώματα χορευτών που διδάχθηκαν, εμπνεύστηκαν και μεγαλούργησαν υπό την καθοδήγησή του.

Main Image Credits: EPA/NATALIA KOLESNIKOVA / POOL