Για την επέτειο των 20 χρόνων του GLOW, θελήσαμε να επιστρέψουμε εκεί όπου χτυπάει ο παλμός της αληθινής ζωής: στα σπίτια των ανθρώπων. Είκοσι Θεσσαλονικείς -στην καταγωγή ή στην ψυχή-, μας άνοιξαν τις πόρτες τους. Μας υποδέχτηκαν εκεί όπου φυλάσσονται οι πιο προσωπικές τους αλήθειες, τα όνειρα, οι μικρές τους ιεροτελεστίες. Κι εκεί, γεννήθηκαν ξανά συζητήσεις ουσιαστικές, αληθινές, σχεδόν εξομολογητικές.
Γιώργος Κελέφης
Εκδότης του OZON, ο Γιώργος Κελέφης είναι περήφανος Θεσσαλονικιός, λάτρης της σύγχρονης αισθητικής και πολίτης του κόσμου. Αγαπά τα ταξίδια αλλά και την Αθήνα, που τον έχει κερδίσει τα τελευταία χρόνια. Μας υποδέχτηκε ένα μουντό πρωινό στο ’70s inspired σπίτι του, στο Παλαιό Φάληρο, όπου μαζί κάναμε μια μικρή «βουτιά» στο παρελθόν, απολαμβάνοντας τη ζεστασιά του χώρου, με φόντο το ξεχωριστό design του.
Θα σε γυρίσουμε στη Θεσσαλονίκη των νεανικών σου χρόνων. Τι σημαίνει για σένα αυτή η πόλη;
Είναι η πόλη των παιδικών μου χρόνων και της ευαίσθητης εφηβείας. Είναι ο Θερμαϊκός, τα χρώματα της δύσης με φόντο τον Όλυμπο, οι βόλτες στην Ολύμπου, στη Φράγκων και στα Κάστρα, η μυρωδιά από το φρεσκοψημένο τσουρέκι και την αχνιστή μπουγάτσα, το βυζαντινό παρελθόν σε κάθε γωνιά του κέντρου και η ελπίδα της εξέλιξης, περπατώντας στα φρεσκαρισμένα στενά της πλατείας Μαβίλη.
Μιλάς με μια μικρή νοσταλγία γι’ αυτή. Τι σε συγκινεί περισσότερο;
Η Παραλία και τα χρώματα που αλλάζει ο ορίζοντας με φόντο τον Όλυμπο, όταν πέφτει το φως. Είναι ένα από τα πιο καθηλωτικά ηλιοβασιλέματα στον κόσμο.
Βέβαια, εδώ και χρόνια αποκαλείς την Αθήνα σπίτι σου, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά. Τι σημαίνει για σένα ο χώρος όπου βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή;
«Σπίτι» είναι το καταφύγιο, το σημείο μηδέν όπου σταματά ο χρόνος. Είναι η δική μου κάψουλα προστασίας, το σημείο της προσευχής και της προσωπικής μου αναζήτησης.
Πώς σε συναντά κανείς μέσα σε αυτό μια απλή καθημερινή μέρα;
Να κάθομαι σε μια συγκεκριμένη γωνία για τον πρωινό μου καφέ, να χαζεύω από το μπαλκόνι φορώντας τα γυαλιά ηλίου μου, ενώ ο ήλιος «λούζει» τη θάλασσα μπροστά μου, ή να καλώ τους φίλους να αράξουν μπροστά στο τζάκι τις κρύες Κυριακές του χειμώνα.
Και πώς θέλεις να νιώθουν όσοι περνούν το κατώφλι σου;
Ασφαλείς, γαλήνιοι, ανοιχτοί. Οι περισσότεροι που το έχουν επισκεφτεί μου λένε για τη μοναδική αύρα του και το πόσο φιλόξενο το νιώθουν.
Αν σου ζητούσαμε να ανταλλάξεις σπίτι με κάποιον για μία μέρα, έχεις κάτι ήδη στο μυαλό σου;
Ένα σπίτι στην Κέρκυρα, γνωστό ως «η βίλα του Πολατώφ», χτισμένο μπροστά στη θάλασσα και «βιδωμένο» στο πιο όμορφο σημείο της ακτής.
Τι παίζει στα ηχεία σου όταν βρίσκεσαι εδώ;
Συνήθως jazz. Είναι το μόνο είδος μουσικής που αρμόζει σε κάθε ώρα της ημέρας, σε όποια διάθεση κι αν έχω.
Υπάρχει ένα βιβλίο που δεν έπαψες να αγαπάς;
«Ο Ξένος» του Αλμπέρ Καμύ.
Θα σε πάμε ξανά στη Θεσσαλονίκη. Πώς θυμάσαι την πρώτη σου επαφή με το GLOW;
Το πρωτοξεφύλλισα σε κάποιο καφέ του κέντρου. Μου έκανε εντύπωση ο διαμορφωμένος χαρακτήρας του, το ξεκάθαρα επιμελημένο περιεχόμενό του και η ποιοτική έκδοσή του. Ήταν σαν να μου συστήθηκε μια ισχυρή και ταυτόχρονα κομψή προσωπικότητα της πόλης, με άποψη, ευαισθησία και αγάπη για τη Θεσσαλονίκη.
Μιας και αναφέρθηκες στη Θεσσαλονίκη, πώς έχει αλλάξει στα μάτια σου την τελευταία 20ετία;
Κάπου έχασε τον δρόμο της, κάποια στιγμή τον ξαναβρήκε… Η πόλη αυτή δεν είναι σαν τις άλλες, ο κόσμος της είναι πολύ πιο δυναμικός και ανήσυχος. Μπορεί κάθε μέρα ο χαρακτήρας της να αλλοιώνεται -όταν τα παλιά μαγαζιά με ιστορία γίνονται μπραντσάδικα και μπεργκεράδικα- παρ’ όλα αυτά, πιστεύω στο πείσμα της. Ήδη εξελίσσεται σ’ έναν αγαπημένο προορισμό για τους ξένους, ελπίζω για τους σωστούς λόγους.
Και για τέλος, μια ευχή στο GLOW που κλείνει τα 20 χρόνια του;
Να αγαπηθεί ακόμα περισσότερο και να αποτελεί σημείο αναφοράς και έμπνευσης για όποιον γεννήθηκε, ζει ή έστω αγαπά τη Θεσσαλονίκη.
Δημήτρης Κολιαδήμας
O ιδρυτής και creative director του Semiotik Design Agency, ένας από τους σημαντικότερους graphic designers της Ελλάδας, διατηρούσε εδώ και χρόνια την έδρα της εταιρίας του στην πόλη του, τη Θεσσαλονίκη. Το 2022, μετακόμισε στην πρωτεύουσα, αλλά η καρδιά του χτυπάει ακόμα στην «εσωτερική του πατρίδα». Με το GLOW συνδέεται από την αρχή της ιστορίας του, αφού υπήρξε εκείνος που δημιούργησε το λογότυπο και σχεδίασε τα πρώτα τεύχη του περιοδικού. Ξεκλέβοντας μερικές ώρες μόνο για εμάς, μας άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του με μεγάλη χαρά.
Όταν σκέφτεσαι την πόλη σου, τι σου έρχεται πρώτα στον νου;
Η Θεσσαλονίκη είναι για μένα μια εσωτερική πατρίδα. Δεν είναι μόνο ο τόπος όπου γεννήθηκα, αλλά το μέρος στο οποίο έμαθα να κοιτάζω και να ακούω. Ακόμα και τώρα, η Θεσσαλονίκη παραμένει μέσα μου σαν ρυθμός, σαν αίσθηση. Με συγκινεί η αυθεντικότητά της, το αργό της βήμα, η μελαγχολική της ομορφιά. Είναι μια πόλη που υπάρχει στις αντιθέσεις της.
Διακρίνουμε ότι σε συγκινεί βαθιά. Ποια γωνιά της σου δημιουργεί περισσότερο αυτό το συναίσθημα;
Η Ροτόντα. Κάθε φορά που στέκομαι μπροστά της, νιώθω πως η πόλη αποκαλύπτει τη διαστρωμάτωσή της - ηρωική, ιερή, καθημερινή ταυτόχρονα. Είναι σημείο όπου η Ιστορία και το «τώρα» συναντιούνται. Περπατάς γύρω της και ακούς τον χρόνο να στέκεται.
Ζεις μόνιμα στην Αθήνα πια, στο Κουκάκι. Γιατί επέλεξες αυτή τη γειτονιά;
Τη διάλεξα γιατί μοιάζει με τη Θεσσαλονίκη. Αγαπώ τα χαμηλά σπίτια, τα καφενεία, τους ανθρώπους που σε χαιρετούν χωρίς να σε γνωρίζουν. Μια γειτονιά που δεν έχει χάσει την ψυχή της.
Βρισκόμαστε στο σπίτι σου. Τι σημαίνει για σένα αυτό;
«Σπίτι» για μένα είναι ένα Σάββατο πρωί όπου έχω πάει στη λαϊκή και στα μαγαζιά της γειτονιάς, γυρνώ με ψώνια και περνώ ολόκληρη την ημέρα στην κουζίνα - το αγαπημένο μου χόμπι. Είναι ο χώρος όπου μπορώ να δημιουργώ με τα χέρια μου, να χάνομαι στη διαδικασία, να νιώθω γειωμένος. «Σπίτι» είναι η καθημερινότητα που σε στηρίζει.
Πώς θέλεις να αισθάνομαστε εμείς όσο είμαστε εδώ μαζί σου;
Άνετα και φιλικά. Πάντα θα κεράσω τους καλεσμένους μου κάτι - έναν καφέ, ένα ποτήρι κρασί, ένα απλό καλωσόρισμα. Θέλω να νιώθετε ευπρόσδεκτοι, πως δεν χρειάζεται να αποδείξετε τίποτα.
Τι παίζει στα ηχεία σου αυτή την εποχή;
Ακούω συχνά μελοποιημένη ποίηση, από Brian Eno μέχρι Μίκη Θεοδωράκη και Παύλο Παυλίδη.
Και ποιο βιβλίο σου, κάθε φορά που το ανοίγεις, σε κάνει να νιώθεις σαν να συναντάς έναν παλιό φίλο;
Επιστρέφω συχνά στην ποίηση της Κικής Δημουλά. Συχνά, ανοίγω τη «Χαμηλή Φωνή». Οι λέξεις της λειτουργούν σαν καθρέφτης. Σε κάνει να βλέπεις τον εαυτό σου μέσα στην απώλεια αλλά και στην τρυφερότητα.
Σου δίνουμε ένα φανταστικό σενάριο κατά το οποίο πρέπει να φύγεις άμεσα από το σπίτι σου. Τι σώζεις πρώτα από αυτό;
Τις γάτες μου και το laptop με τις δουλειές μου: την οικογένειά μου και τη δημιουργία.
Δημήτρη, ξέρουμε ότι έχεις την πιο ιδιαίτερη σχέση με το GLOW. Πώς θυμάσαι εκείνα τα χρόνια;
Ήμουν στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα όταν σχεδίασα τα πρώτα του τεύχη. Από τότε το ένιωσα ότι είναι ένα project που κινείται με ελευθερία, με μια αισθητική που ήθελε να «ανοίξει» τον χώρο, όχι απλώς να τον διακοσμήσει.
Έχει αλλάξει πολύ η Θεσσαλονίκη τα τελευταία 20 χρόνια;
Θα έλεγα ότι έχει μεγαλώσει, έχει ωριμάσει. Έχασε κάτι από τη ρομαντική της αφέλεια, αλλά απέκτησε αυτογνωσία. Δεν είναι πια «η πόλη που θέλει να γίνει κάτι», αλλά «η πόλη που έγινε κάτι», με τις αστικές της αντιφάσεις και την ησυχία της.
Και τέλος, δώσε μας μια ευχή για το GLOW της επόμενης 20ετίας.
Να συνεχίσει να φωτίζει, όχι μόνο με λάμψη, αλλά με βάθος. Να παραμείνει μια πλατφόρμα έμπνευσης: μια σελίδα που σε κάνει να σταματάς, να σκέφτεσαι, να αισθάνεσαι.
Μαρία Λαλαούνη
Τα κοσμήματα Lalaounis δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις. Η Μαρία Λαλαούνη, μέλος της τρίτης γενιάς της οικογένειας, συνεχίζει σήμερα τη δημιουργική κληρονομιά από τη θέση της CEO και Creative Director. Από την άνεση της προσωπικής της «όασης», μας εξηγεί πως η Θεσσαλονίκη δεν είναι για εκείνη απλώς μια πόλη που επισκέπτεται. Έχοντας ζήσει από κοντά την αφοσίωση και την τρυφερή αγάπη του συζύγου της, Στέλλιου Μπουτάρη, για τη γενέτειρά του, την ονομάζει πια «δεύτερη πατρίδα» της. Και κάπως έτσι ξεκινά η κουβέντα μας.
Είναι για εσάς η Θεσσαλονίκη οικογένεια;
Ε βέβαια! Μόλις παντρεύτηκα τον Θεσσαλονικιό Στέλλιο Μπουτάρη, υποσχέθηκα στην πεθερά μου ότι θα την επισκεπτόμουν μία φορά τον μήνα. Για όλα τα χρόνια που ήταν μαζί μας, ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα «φόρτωνα» ανελλιπώς τα παιδιά στο αυτοκίνητο και ταξιδεύαμε βόρεια. Οι πιο χαρούμενες αναμνήσεις είναι για όλους μας στη Θεσσαλονίκη, είτε για να δούμε την οικογένεια και τα ξαδέλφια, είτε για να γιορτάσουμε την εκλογή του πεθερού μου στη δημαρχία, είτε για να είμαστε κοντά του και να μαθαίνουμε από το παράδειγμά του.
Από όλες τις μικρές και μεγάλες ιστορίες που σας συνδέουν με την πόλη, ποια ζωντανεύει πρώτη στο μυαλό σας;
Επισκέφτηκα για πρώτη φορά τη Θεσσαλονίκη όταν ήμουν ακόμη σχολείο. Ο πατέρας μου οργάνωσε «εκπαιδευτική εκδρομή» για όλους τους συνεργάτες, για να δούμε τη νέα έκθεση στο Αρχαιολογικό «Ο Χρυσός των Μακεδόνων». Κατά την επιστροφή μας στην Αθήνα με ρώτησε πώς μου φάνηκε η πόλη. Δεν θα ξεχάσω τι του απάντησα: «Είναι σαν να υπάρχει κάτι εδώ για μένα». Και πράγματι, δύο δεκαετίες αργότερα γνώρισα τον Στέλλιο.
Υπάρχει μια γωνιά της που έχει τη μαγική ικανότητα να σας συγκινεί πάντα;
Η Παλιά Παραλία είναι σίγουρα η πιο αγαπημένη μου. Όταν παντρεύτηκα, είχα πέντε πεθερές. Το ξέρω πως ακούγεται περίεργο, αλλά πράγματι έτσι ήταν. Θα σας βοηθήσω να καταλάβετε: είχα την πεθερά μου, τη μητέρα της πεθεράς μου και τη γιαγιά της πεθεράς μου. Είχα επίσης την πεθερά της πεθεράς μου και τη μητέρα της πεθεράς της πεθεράς μου… και όλες διέμεναν στην Παραλία!
Πώς θα γνωρίσει κάποιος την αυθεντική Θεσσαλονίκη;
Ακολουθώντας τις ιστορικές περιπατητικές ξεναγήσεις που ξεκίνησαν με τη δημαρχία Μπουτάρη. Είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσει κανείς την αληθινή πόλη και τα 2.300 χρόνια Ιστορίας της.
Σήμερα μας ανοίγετε τις πόρτες του προσωπικού σας καταφυγίου. Αλήθεια, τι σημαίνει «σπίτι» για εσάς;
Σπίτι είναι η φωλιά της οικογένειας. Εκεί όπου αισθάνομαι ασφάλεια και αγάπη γύρω μου. Το μέρος όπου βρίσκονται οι άνθρωποι που αγαπώ, ανεξαρτήτως του φυσικού χώρου.
Ποιο αντικείμενο μέσα σε αυτό κρύβει το πιο ιδιαίτερο συναίσθημα;
Το πιάνο μου, το οποίο μου χάρισε ο άντρας μου με τη γέννηση του πρώτου μας παιδιού.
Πώς θα θέλατε να νιώθει κάποιος όταν μπαίνει στο σπίτι σας;
Ευπρόσδεκτος, σαν να έχει μπει σε έναν χώρο που τον γαληνεύει και τον αγκαλιάζει. Ένα μέρος όπου μπορεί να αισθανθεί θαλπωρή, άνεση και γαλήνη, από την πρώτη στιγμή.
Κι εσείς, πώς είστε πραγματικά στον χώρο σας;
Χαλαρή και χαρούμενη. Απολαμβάνω απόλυτα την ηρεμία του.
Υπάρχει κάποιος με τον οποίο θα αλλάζατε σπίτια, έστω και για μια ημέρα;
Δεν θα ήθελα να αλλάξω σπίτι με κανέναν. Το δικό μου έχει γίνει «ένα» με μένα, σαν να έχει επεκταθεί η ψυχή μου μέσα στον χώρο. Όποιο άλλο σπίτι, όσο όμορφο κι αν είναι, δεν μπορεί να μου προσφέρει αυτήν την αίσθηση οικειότητας και γαλήνης που έχω εδώ.
Είναι η ζωή και το σπίτι σας άμεσα συνυφασμένα με την Τέχνη;
Ναι! Σχεδιάζω κοσμήματα καθημερινά ως designer στη Lalaοunis και ως Creative Director επιβλέπω κάθε δημιουργική εργασία. Το σπίτι μου είναι στολισμένο με έργα ζωγραφικής καταρχήν της κόρης μου, αλλά και δικά μου.
Μπαίνουμε σε γιορτινούς ρυθμούς… Ποια χριστουγεννιάτικη παράδοση τηρείται κάθε χρόνο από τη δική σας οικογένεια;
Το εορταστικό δείπνο στο σπίτι της μητέρας μου, όπου μαζεύεται η ευρύτερη οικογένεια και εκείνη πάντα έχει μαγειρέψει λαχανοσαρμάδες.
Το GLOW γιορτάζει 20 λαμπρά χρόνια παρουσίας στον κόσμο των εντύπων. Πώς θυμάστε την πρώτη σας επαφή με το περιοδικό;
Θυμάμαι ότι το πρώτο τεύχος που διάβασα μου το έφερε ο Στέλλιος, λέγοντάς μου πόσο περήφανος ήταν για το περιοδικό της αγαπημένης του Θεσσαλονίκης.
Πώς έχει αλλάξει στα μάτια σας η ίδια η πόλη τα τελευταία 20 χρόνια που μεγάλωνε και το περιοδικό;
Με τη δημαρχία Μπουτάρη έγινε πιο φιλόξενη, πιο ανοιχτή και σίγουρα πιο “rock and roll”, όπως θα του άρεσε να λέει. Έχει γίνει πιο σύγχρονη, πιο εξωστρεφής. Το GLOW έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο, καθώς κατέγραφε και μετέδιδε τις νέες τάσεις πανελλαδικά.
Και μια ευχή για να κλείσουμε…
Να παραμένει το GLOW φάρος δημιουργικότητας στον κόσμο των εκδόσεων, με σταθερή ταυτότητα και πρωτοποριακή ματιά.
Βαγγέλης Λιάκος
Στην καρδιά του κέντρου, στην όμορφη Παύλου Μελά, ο Βαγγέλης Λιάκος διατηρεί ένα οικογενειακό σπίτι με παριζιάνικη αύρα: λίγο μποέμ, λίγο καλλιτεχνικό, σύγχρονο, και φυσικά γεμάτο design. Ο co-founder του δημιουργικού γραφείου Beetroot Studio είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα που σε εκπλήσσει σε κάθε συζήτηση. Αν και δημιούργησε ένα design στούντιο με εντυπωσιακή εξωστρέφεια και επιρροή σε όλη την Ελλάδα -και πέρα από αυτήν-, έχει επιλέξει να κρατήσει τη βάση του στη Θεσσαλονίκη. Χαμογελαστός και απόλυτα χαλαρός, μας μίλησε για τη μεγάλη αγάπη που τρέφει στην πόλη αυτή!
Τη λατρεύεις τη Θεσσαλονίκη…
Η πόλη με το παράξενο όνομα είναι το σπίτι μου, η οικογένειά μου, η ερωμένη μου! Ξεχωρίζει γιατί πρωτοπορεί, γιατί αγκαλιάζει το αυθεντικό, από όπου και αν προέρχεται, και δεν αποδέχεται το θεαθήναι και το δήθεν. Μια πόλη που στέκεται σοφά, ήσυχα και στωικά απέναντι σε κάθε τοξικότητα και σε κάθε εφήμερο trend, επειδή απλά δεν τα έχει ανάγκη. Μου προκαλεί το συναίσθημα της ασφάλειας και της σιγουριάς, σαν την πόλη-«μάνα» που θα σε φροντίσει όποτε το έχεις ανάγκη.
Τι νοσταλγείς περισσότερο από τα χρόνια που έζησες εδώ; Ποιες γωνιές της πόλης σε συγκινούν κάθε φορά;
Είμαι παιδί του κέντρου και μεγάλωσα στη Γούναρη και την πλατεία Ναυαρίνου. Εξερεύνηση μέσα στα αρχαία, πόλεμος με τα φυσοκάλαμα με τη γειτονιά της Αγίας Σοφίας, και ποδοσφαιρικά ντέρμπι μέχρι να ματώσουν τα γόνατα. Μετά τοστάκια και γάλα κακάο όλοι μαζί για να κανονίσουμε το πρόγραμμα της επόμενης εβδομάδας.
Όμορφες αναμνήσεις από τα παιδικά σου χρόνια… Κάποια άλλη στιγμή που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Είναι πολλές… Θυμάμαι, για παράδειγμα, τη συναυλία των U2, που η πόλη ζούσε για πρώτη φορά κάτι αντίστοιχο. Είχαμε στηθεί από ώρες πριν, για να αδράξουμε όσο περισσότερο γίνεται εκείνη την ημέρα. Επίσης, σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου θυμάμαι να περπατάω χωρίς να έχω στόχο να φτάσω κάπου για ώρες, και έτσι ανακάλυψα γειτονιές που δεν είχα ξαναδεί - κάτι σαν τουρίστας μέσα στην πόλη μου.
Ποιο design στοιχείο της πόλης σού έρχεται πρώτο στο μυαλό; Και τι είναι αυτό που σε κάνει να το αγαπάς;
Εδώ θα πρέπει να πω το κτίριο Ισμαήλ Πασά χάνι της Beetroot. Είναι ένα εκπληκτικό κτίριο που κατασκευάστηκε το 1905 και βρίσκεται στην περιοχή του Φραγκομαχαλά. Ήταν οθωμανικό χάνι, μετά εβραϊκή κατοικία, μετά ελληνικό εμπορικό κέντρο. Έχω ιδιαίτερη σχέση με το κτίριο αυτό. Από την πρώτη φορά που μπήκα μέσα, το ερωτεύτηκα, αν και ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και ετοιμόρροπο. Έτσι, περάσαμε μαζί με την ομάδα της Beetroot, τη Μόρφω Παπανικολάου και τον Βασίλη Κετέν, δύο χρόνια σχεδιασμού, κατασκευής και αποκατάστασης του χώρου, για να στεγάσει τα νέα γραφεία μας και όποια άλλη δραστηριότητα της ομάδας της Beetroot. Πραγματικό στολίδι για την πόλη.
Σήμερα επιλέξαμε να συναντηθούμε στο σπίτι σου, όμως. Τι σημαίνει για σένα ο χώρος στον οποίο βρισκόμαστε;
Το σπίτι είναι ασφάλεια, είναι περισυλλογή, μια απελευθέρωση του εαυτού. Σπίτι μου είναι το σπίτι όπου μένω, αλλά και το σπίτι όπου μένουν τα παιδιά μου με τη μητέρα τους, καθώς και αυτό των δικών μου γονιών. Σπίτι μου, όμως, είναι και το γραφείο μου. Είναι ο χώρος όπου απελευθερώνεται ο πραγματικός σου εαυτός.
Πώς είναι o Βαγγέλης στο σπίτι του;
Η αγαπημένη μου -αν και πλέον σπάνια- συνήθεια είναι να ξυπνάω νωρίς την Κυριακή, να βάζω μουσική και να διαβάζω το βιβλίο μου. Μου αρέσει, επίσης, να φτιάχνω sushi για τους αγαπημένους μου, αν και πλέον τρώνε πολύ και πρέπει να ετοιμάζω για ώρες ώστε να χορτάσουν.
Βαγγέλη, αλήθεια, θα άλλαζες με κάποιον σπίτι, έστω και για μια ημέρα;
Ναι! Με τον Iron Man, τον Thor στο Asgard, την κατοικία των Atreides του σύμπαντος Dune, και σίγουρα θα ήθελα να μείνω στο σπίτι ενός Hobbit στο Shire.
Ας σε γυρίσουμε λίγο πίσω τώρα… Θυμάσαι την πρώτη σου επαφή με το GLOW;
Θυμάμαι πως ξεκίνησε σχεδόν ως το «αντίπαλο δέος» ενός περιοδικού της πόλης που δεν υπάρχει πια. Εντυπωσίαζε μάλιστα το γεγονός ότι δεν είχε καμία στήριξη από μέσα της πρωτεύουσας. Τώρα, φυσικά, που έχει γίνει πανελλαδικό, αυτό ακούγεται σχεδόν αστείο, αλλά τότε αυτά είχαν σημασία. Είχαμε, επίσης, τη χαρά και την τιμή να σχεδιάσουμε κάποια στιγμή την ιστοσελίδα του περιοδικού.
Τι μας εύχεσαι;
Να συνεχίσετε να κάνετε περήφανους τους ανθρώπους αυτής της πόλης. Να αναδεικνύετε επαγγελματίες που θα λένε με καμάρι ότι εργάζονται στο περιοδικό. Να φέρνετε πάντα όμορφες ιδέες που εμπνέουν και εμάς να γινόμαστε καλύτεροι. Και, γιατί όχι, να σας δούμε κάποια στιγμή και σε μια αγγλόφωνη έκδοση, για το διεθνές κοινό της πόλης.
Ηλιάνα Μάγρα
Διαθέτει ένα σπάνιο ταλέντο. Αυθεντική Θεσσαλονικιά, αποδεικνύει μέσα από την αρθρογραφία της στην Καθημερινή, αλλά και μέσω της παρουσίασης του αγγλόφωνου δελτίου ειδήσεων του ΣΚΑΪ, ότι η δημοσιογραφία παραμένει αληθινή τέχνη. Γαλουχημένη στην πόλη μας και με μία στάση στο Λονδίνο, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές της και ξεκίνησε την επαγγελματική της ενηλικίωση στους New York Times, την κέρδισε η Αθήνα, που πλέον αποτελεί τη μόνιμη βάση της. Εκεί τη συναντήσαμε κι εμείς, μέσα στον αγαπημένο της μικρόκοσμο, που λατρεύει να αποκαλεί «σπίτι».
Ξέρουμε ότι αγαπάς ιδιαίτερα την πόλη σου. Ας ξεκινήσουμε λέγοντάς μας τι σημαίνει για σένα η Θεσσαλονίκη…
Σημαίνει ξεκούραση και σπίτι. Ελληνική ροκ και κινηματογράφος. Θάλασσα σε όλες τις εκφάνσεις της, όλες τις εποχές, κι ένα μυθιστορηματικό λιμάνι. Σε έναν βαθμό, σημαίνει και νοσταλγία – τόσο για περασμένες μορφές της ίδιας της πόλης όσο ίσως και για τη δική μου παιδική ηλικία, που πέρασα εδώ.
Σε ποιες γωνιές της νιώθεις να σε κατακλύζουν τα πιο έντονα συναισθήματα;
Στα Λουλουδάδικα και στις στοές της, όπου παραμένει το χρώμα της αυθεντικό. Στο στενό ανάμεσα στη Μεγάλου Αλεξάνδρου και την Κίμωνος Βόγα – εκεί βρίσκεται η σχολή χορού της Άσπας Φούτση, όπου η αδερφή μου κι εγώ μάθαμε μπαλέτο. Τώρα, στα open classes καμαρώνουμε την ανιψιά μου, όσο μπορώ να τη διακρίνω μέσα από τα δάκρυά μου! Και σ’ ένα πάρκο δίπλα στο σπίτι μου, όπου πήγαινα κρυφά ως έφηβη για ραντεβού για να διαβάζω ποίηση καπνίζοντας.
Σύστησέ μας την πόλη σαν να μη γνωρίζουμε τίποτα γι’ αυτήν…
Θα σας τη γνώριζα με τον τρόπο με τον οποίο βυθίζεται στη θάλασσα ο ήλιος όταν δύει. Αν δεν την ερωτευτεί κάποιος βλέποντας το ηλιοβασίλεμα από την Παλιά Παραλία, άδικος κόπος να ξανάρθει. Ίσως και να την αγναντέψει από τη θάλασσα. Γιατί, όπως έγραψε κι ο Νίκος Καββαδίας σε ένα ποίημα που κάποιος μου θύμισε πρόσφατα: «Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι, να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ απ’ τη στεριά».
Κατοικώντας πλέον μόνιμα στην Αθήνα, έχεις δημιουργήσει το δικό σου «καταφύγιο». Τι είναι για σένα ο χώρος όπου βρισκόμαστε αυτήν τη στιγμή;
Γαλήνη, ασφάλεια, ελευθερία. Είναι επίσης ησυχία. Περνάω τις περισσότερες ώρες της ημέρας μου εκτός σπιτιού, επικοινωνώντας διαρκώς με κόσμο. Ρεπορτάζ, δελτίο, συνέδρια, γυμναστική, έξοδοι με δικούς μου ανθρώπους στον -πλέον περιορισμένο- ελεύθερό μου χρόνο. Είναι πολλά! Στο σπίτι νιώθω ότι επαναφορτίζονται οι μπαταρίες μου.
Ηλιάνα, πώς είσαι στο σπίτι σου;
Χαλαρή, ούσα και γνήσια Θεσσαλονικιά. Προσπαθώ να το διατηρώ συμμαζεμένο! Δεν περνάω πολύ χρόνο στην κουζίνα. Λατρεύω να γράφω τα ρεπορτάζ μου στο σπίτι, ορισμένες φορές καθισμένη στον καναπέ. Όταν δεν δουλεύω, απολαμβάνω να ανάβω τα κεριά μου και να ακούω μουσική.
Υπάρχει κάποιο αντικείμενο μέσα στο σπίτι σου με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για σένα;
Τα γράμματα που έγραφε ο παππούς μου στη γιαγιά μου όποτε βρισκόταν εκτός Θεσσαλονίκης. Ήμουν μικρή όταν, ψαχουλεύοντας στην ντουλάπα της, τα βρήκα κρυμμένα σε ένα χάρτινο, παλιό κουτί. Από τότε, κάθε φορά τα έψαχνα, κι εκείνη τα άλλαζε θέση! Αποφάσισε να μου τα δώσει πριν από μερικά χρόνια. Έχουν σημασία για μένα όχι μόνο επειδή προφανώς μέσα από αυτά γνωρίζω τους συγγενείς μου και το παρελθόν τους καλύτερα, αλλά και γλωσσολογικά και κοινωνιολογικά – τα βλέπω ως ένα μικρό παράθυρο στην καθημερινότητα της πρόσφατης ιστορίας μας.
Έφτασαν οι γιορτές. Τι αγαπάς περισσότερο να κάνεις με τους δικούς σου αυτήν την εποχή;
Φωτάκια, στεφάνια, στόλισμα δέντρου, δώρα! Όλα. Αλλά η αγαπημένη μου, πλέον, παράδοση είναι να χτυπούν το κουδούνι τα ανίψια μου για να πουν τα κάλαντα.
Πώς έχει αλλάξει στα μάτια σου η ίδια η πόλη τα τελευταία 20 χρόνια που μεγάλωνε και το περιοδικό;
Πέρασε δύσκολα η Θεσσαλονίκη, όπως και η υπόλοιπη χώρα, μέσα σε αυτά τα χρόνια. Το GLOW ξεκίνησε το 2005, όταν, στα παιδικά μου τουλάχιστον μάτια, η πόλη για την οποία γράφατε έμοιαζε πραγματικά λαμπερή, ζωντανή, γεμάτη δυνατότητες. Λίγα χρόνια αργότερα, τίποτα από αυτά δεν ίσχυε πια. Στην κρίση, η Θεσσαλονίκη έγινε μουντή και περιοριστική. Σιγά σιγά, όμως, φαίνεται να ξαναβρίσκει το χρώμα της.
Και τέλος, χάρισέ μας μια ευχή για τη μεγάλη επέτειο του GLOW…
Να ακμάζει, φέρνοντας στην επιφάνεια ενδιαφέρουσες ιστορίες και πρόσωπα της Θεσσαλονίκης που διαπρέπουν, δίνοντας κίνητρο στους κατοίκους της να μείνουν, να δημιουργήσουν κι εκείνοι, να χτιστεί η πόλη ξανά, με φως.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΡΑΣΑΓΑΚΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΤΕΥΧΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2026
