Κάποτε η δαιμόνια Anna Wintour είχε εκτοξεύσει τη χαρακτηριστική -και βαθιά αφοριστική- φράση «ο Armani ντύνει τη σύζυγο, ο Versace την ερωμένη», η οποία έχει μείνει ανεξίτηλη στην Ιστορία του κόσμου της μόδας. Φαντάζομαι πως είχε μια τρελή αγάπη για τον Armani... Εξάλλου, μια τόσο ισχυρή προσωπικότητα δεν θα διακινδύνευε να σταθεί δημόσια υπέρ κάποιου σχεδιαστή, αν οι δημιουργίες του δεν είχαν καταφέρει να καθηλώσουν το ανήσυχο και πάντοτε επικριτικό βλέμμα της. Ο Armani δεν την είχε απογοητεύσει ποτέ και, ως πιστός υπηρέτης της υψηλής ραπτικής -εκείνης που η Anna αναγνωρίζει και σέβεται πραγματικά-, επανερχόταν σταθερά στις πασαρέλες ακόμα πιο ακριβής και άρτιος. Καθώς μόνη επιδίωξή του ήταν η τελειότητα, σχεδίαζε για να αφήσει Ιστορία και αυτό το διαισθανόταν κάθε φορά -παρουσία της- ολόκληρο το front row. Ο γοητευτικός Ιταλός είχε θέσει ο ίδιος τον πήχη ψηλά, και το όνομά του γεννούσε απαιτήσεις αντίστοιχου μεγέθους.
Η Anna, φυσικά, μιλούσε τότε μέσα από την πελώρια εμπειρία της. Όμως, το μέγεθος του θρύλου του Armani γίνεται πλήρως αντιληπτό μόνο όταν συνειδητοποιήσει κανείς ότι ήταν το φαινόμενο που άλλαξε τον τρόπο που ντυνόταν η κοινωνία στον 20ό αιώνα. Γεννημένος στην Πιατσέντζα, στις 11 Ιουλίου του 1934, κατά την προπολεμική εποχή των άκαμπτων παραδόσεων και των ασφυκτικών στιλιστικών προτύπων, ήταν ο σχεδιαστής μετά την Coco Chanel που κατάφερε να ανατρέψει όλα τα δεδομένα στο ντύσιμο. Κατά τα χρόνια του Β ́ Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένειά του βυθίστηκε στη φτώχεια, χάνοντας το άνετο μεσοαστικό βιοτικό της επίπεδο. Ως παιδί, η πρώτη του ανάμνηση δεν ήταν η ανεμελιά, αλλά η πείνα. Και αντί για παιχνίδια, έπαιζε στον δρόμο με βλήματα πυροβολικού, μέχρι τη στιγμή που ένα από αυτά ξαφνικά εκπυρσοκρότησε. Ο ίδιος υπέστη σοβαρά εγκαύματα και ένας στενός του φίλος σκοτώθηκε. Ο πόλεμος τού είχε διδάξει πως δεν είναι όλα λαμπερά, όπως δήλωνε αργότερα. O Armani είχε δοκιμάσει αρχικά, το 1956, να γίνει γιατρός -όνειρο του πατέρα του-, αλλά αμέσως κατάλαβε ότι η καρδιά του «χτυπούσε» αλλού. Έτσι, παράτησε τη σχολή ύστερα από τρία χρόνια και κατατάχθηκε στον στρατό, κι έπειτα ξεκίνησε να εργάζεται ως διακοσμητής βιτρινών στο ιστορικό πολυκατάστημα La Rinascente του Μιλάνου - όπου ανέβηκε ταχύτατα στην ιεραρχία.
Η εκπαίδευσή του ως σχεδιαστή έγινε μέσα στους διαδρόμους του εμπορικού. Εκεί, έμαθε τι συγκινούσε το μάτι του πελάτη, ποια υφάσματα προκαλούσαν λαχτάρα. Πήγαινε στα υφαντουργεία για να τα διαλέξει και εντρύφησε στον τρόπο κατασκευής τους. Μετά τελειοποίησε το ράψιμό του, αποκτώντας εκείνη τη γνώση που θα τον μετέτρεπε σε αρχιτέκτονα του ρούχου. Δεν άργησε να ξεχωρίσει. Σύντομα βρέθηκε στο πλευρό του Nino Cerruti, ενός από τους μεγάλους δασκάλους της υψηλής ραπτικής της εποχής. Μέσα σε λίγους μήνες, ο Cerruti τού ανέθεσε να αλλάξει τη στρατηγική της εταιρίας του. Αργότερα, το 1975, ο αρχιτέκτονας και εραστής του, Sergio Galeotti, τον παρακίνησε με 10.000 δολάρια να ιδρύσει τη δική του εταιρία, στην οποία συμμετείχε και εκείνος ως συνεργάτης. Το μικροσκοπικό γραφείο τους στο Μιλάνο έμελλε να εξελιχθεί στη μεγαλύτερη αυτοκρατορία μόδας του κόσμου.
Τότε, οι εφημερίδες χαρακτήρισαν τον Armani ως τον «πρώτο μεταμοντέρνο σχεδιαστή», και από πολλές απόψεις ήταν επαναστάτης. Θα τον θυμόμαστε για την επανεφεύρεση του κοστουμιού, που το θηλυκοποίησε για τους άνδρες και το ενέταξε στη γυναικεία γκαρνταρόμπα. Για την εισχώρησή του στο Hollywood με το ‟American Gigolo” το 1980. Για την ένωση μόδας και αθλητισμού, που χάρισε στη βιομηχανία ασύλληπτη εμπορική αξία. Για την τόλμη του να προτείνει τον μινιμαλισμό στις πασαρέλες της άλλοτε βαριάς υψηλής ραπτικής. Ήταν πρωτοπόρος, αλάνθαστος, μεγαλειώδης. Farewell, Signor!
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Από το show Giorgio Armani Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2023 - Stefano Guindani
Φωτογραφίες: Αρχείο Rizzoli Publications
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ GLOW ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025
