Για την επέτειο των 20 χρόνων του GLOW, θελήσαμε να επιστρέψουμε εκεί όπου χτυπάει ο παλμός της αληθινής ζωής: στα σπίτια των ανθρώπων. Είκοσι Θεσσαλονικείς -στην καταγωγή ή στην ψυχή-, μας άνοιξαν τις πόρτες τους. Μας υποδέχτηκαν εκεί όπου φυλάσσονται οι πιο προσωπικές τους αλήθειες, τα όνειρα, οι μικρές τους ιεροτελεστίες. Κι εκεί, γεννήθηκαν ξανά συζητήσεις ουσιαστικές, αληθινές, σχεδόν εξομολογητικές.

Στέλιος Μαλακόπουλος

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής στο άλμα εις μήκος ΑμεΑ είναι από εκείνους τους ανθρώπους που η Θεσσαλονίκη θυμάται για τη δύναμη και την αστείρευτη ενέργειά τους. Περήφανος για την πόλη του και με ένα εντυπωσιακό βιογραφικό διακρίσεων, καταφέρνει να μετατρέπει κάθε νέα πρόκληση σε προσωπική νίκη. Τώρα ζει μόνιμα στην Αθήνα, και παρότι τρέχει διαρκώς ανάμεσα σε ταξίδια και προπονήσεις, βρήκε λίγο χρόνο για να μας ανοίξει με χαρά την πόρτα του σπιτιού του εκεί.

Αν και σε συναντάμε στην πρωτεύουσα, δεν γίνεται να μη σε ρωτήσουμε για την ιδιαίτερη πατρίδα σου. Τι σημαίνει η Θεσσαλονίκη για εσένα; 

Είναι η βάση μου, η δύναμή μου. Είναι ο τόπος όπου ξεκίνησαν τα όνειρά μου και χτίστηκαν τα πρώτα βήματα της αθλητικής μου καριέρας. Τη συνδέω με τις προπονήσεις, την προσπάθεια και την πορεία μου, γι’ αυτό και την κουβαλώ πάντα μέσα μου.

Σε ορίζουμε ξεναγό μας στην πόλη. Τι θα μας σύστηνες να δούμε πρώτα; 

Θα σας πρότεινα να ξεκινήσετε από τον Λευκό Πύργο και να περπατήσετε τη διαδρομή δίπλα στη θάλασσα. Εκεί είναι η καρδιά της πόλης, όπου Ιστορία και ζωή συναντιούνται, και από εκεί νιώθεις αμέσως τον ρυθμό της.

Ποια γωνιά της σκέφτεσαι πάντα με χαμόγελο; 

Το Καυτανζόγλειο. Εκεί έμαθα τι σημαίνει προσπάθεια, ρυθμός και αντοχή. Κάθε φορά που περνάω απέξω, νιώθω σαν να ξανακούω τον παλμό των πρώτων μου βημάτων στα όνειρά μου.

Μοιράσου μαζί μας μια ιστορία σου από εκείνα τα χρόνια…

Θυμάμαι όταν ξεκίνησα τις πρώτες μου προπονήσεις στο Καυτανζόγλειο, μικρός και γεμάτος με ενθουσιασμό και άγχος. Κάθε βήμα, κάθε άλμα μού φαινόταν σαν μια μικρή νίκη. Αυτή η πόλη, με την ενέργειά της, έκανε εκείνες τις στιγμές ακόμα πιο ξεχωριστές και μου έμαθε να αγαπάω την προσπάθεια.

“There’s no place like home”, λέει μια γνωστή έκφραση. Στέλιο, τι θεωρείς εσύ σπίτι; 

Η έννοια του σπιτιού για μένα είναι οι άνθρωποι, οι αναμνήσεις και η αίσθηση ασφάλειας που σου προσφέρει.

Και πώς είσαι εσύ μέσα σε αυτό;

Στο σπίτι μου κάνω προπόνηση και δουλεύω αρκετά, αλλά το πιο όμορφο είναι να περνάω χρόνο με τη σύζυγό μου και την κόρη μας. Αγαπημένη μου γωνία είναι η πολυθρόνα μου, εκεί που πίνω τον καφέ μου, διαβάζω και απολαμβάνω κάθε στιγμή.

Δείξε μας ένα αντικείμενο εδώ που έχει ανεκτίμητη αξία για σένα. 

Το πρώτο μου μετάλλιο. Δεν έχει αξία μόνο σαν βραβείο, αλλά μου θυμίζει κάθε υπέρβαση, κάθε δυσκολία και την αίσθηση πως τίποτα δεν έρχεται χωρίς δουλειά.

Ποιο βιβλίο της βιβλιοθήκης σου ανοίγεις συχνά; 

Αυτό είναι «Το Δώρο» του Στέφανου Ξενάκη. Κάθε φορά που το διαβάζω μου θυμίζει πόσο σημαντικό είναι να εκτιμάς τις μικρές στιγμές και να βρίσκεις αξία σε αυτά που έχεις.

Πού θα σε βρουν οι φετινές γιορτές; Θα έλεγες ότι διατηρείτε τις δικές σας ξεχωριστές οικογενειακές παραδόσεις; 

Η παράδοσή μας τα Χριστούγεννα είναι η πιο απλή, αλλά και η πιο σημαντική: μας αρέσει να βρισκόμαστε όλη η οικογένεια γύρω από το τραπέζι. Εκεί μοιραζόμαστε στιγμές γεμάτες γέλια, αγάπη, και νιώθω πραγματικά ευλογημένος όταν δεν λείπει κανείς.

Σε πηγαίνουμε πάλι πίσω στην πόλη σου. Πώς έχει αλλάξει η Θεσσαλονίκη τα τελευταία 20 χρόνια που μεγάλωνε και το GLOW; 

Έχει αλλάξει πολύ στα μάτια μου. Τη βλέπω να μεγαλώνει, να γίνεται πιο ζωντανή και δημιουργική, με περισσότερες ευκαιρίες και ενέργεια. Το GLOW, από την πλευρά του, δείχνει την πόλη μέσα από όμορφες ιστορίες και στιγμές, κι αυτό κάνει την αλλαγή ακόμα πιο αισθητή και ενδιαφέρουσα.

Και αν σου ζητούσαμε μια ευχή με αφορμή την επέτειό μας; 

Δεν εύχομαι, γιατί είμαι σίγουρος ότι το GLOW θα συνεχίσει να βρίσκεται στην καρδιά του κόσμου. Θαυμάζω πολύ τους ανθρώπους πίσω από αυτό για την ενέργεια, τη δημιουργικότητα και το πάθος τους.

Σάκης Μουμτζής

Δεν υπάρχει Θεσσαλονικιός που να μη γνωρίζει τον Σάκη Μουμτζή. Συγγραφέας πολλών βιβλίων και αρθρογράφος για την Καθημερινή και το Liberal.gr, είναι ένας πραγματικός κύριος. Το γραφείο του σπιτιού του, όπου τον επισκεφθήκαμε, ανοίγει θέα στον Λευκό Πύργο, το ιδανικό σκηνικό που εμπνέει τις σκέψεις και τα κείμενά του γύρω από την πολιτική και τη σύγχρονη Ιστορία. Με εγκαρδιότητα μάς υποδέχτηκε και μας επέτρεψε να γευτούμε για λίγο τον πολυδιάστατο κόσμο του.

Βρισκόμαστε στην καρδιά του κέντρου της πόλης. Μια ανάσα από τον Θερμαϊκό και τον Λευκό Πύργο, αλλά και την πολύβουη Τσιμισκή. Αλήθεια, πείτε μας, τι είναι για εσάς τούτη εδώ η πόλη; 

Η Θεσσαλονίκη είναι η γενέθλια πόλη μου, ποτέ δεν την εγκατέλειψα, ούτε το επεδίωξα, ακόμα και όταν υπήρχαν οι ευκαιρίες. Είμαι παιδί του κέντρου της πόλης και το λατρεύω.

Τι αγαπάτε περισσότερο στη γειτονιά σας;

Τον θόρυβο και τις νεανικές φωνές από τα γύρω μπαράκια.

Αν έπρεπε να διαλέξετε ένα τοπόσημο της πόλης που σας αγγίζει πάντα, ποιο θα ήταν;

Για μένα, χωρίς δεύτερη σκέψη, η πλατεία Αριστοτέλους, γεμάτη αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια και την παλιοπαρέα.

Από ποιο σημείο θα ξεκινούσατε συστήνοντας σε κάποιον τη Θεσσαλονίκη; 

Από τις ωραίες γυναίκες της, χωρίς αμφιβολία, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν χρειάζεται να του το πω εγώ. Θα τις βλέπει μόνος του!

Μπορείτε να μας διηγηθείτε μια προσωπική ανάμνηση στην πόλη που σας έχει μείνει αξέχαστη; 

Μια στιγμή που δεν ξεχνώ ποτέ από τη Θεσσαλονίκη είναι το ανοικτό πάρτι που οργανώθηκε μετά τον μεγάλο σεισμό του 1978. Ήταν η στιγμή που η πόλη μας έδειξε τη δύναμή της, άντεξε και ήθελε να ξεπεράσει το σοκ, με χαμόγελα, μουσική και κοινή διάθεση για ζωή.

Βρισκόμαστε στο υπέροχο σπίτι σας. Τι συναισθήματα σας ξυπνούν εδώ; 

Επειδή είμαι σπιτόγατος, το σπίτι για μένα είναι πολλά περισσότερα: αντιπροσωπεύει τη μελέτη, τη συγκέντρωση, τη δημιουργία, αλλά και την ψυχαγωγία. Είναι ένας χώρος όπου όλα συμβαίνουν με τον δικό τους φυσικό ρυθμό.

Υπάρχει κάποιο αντικείμενο εδώ που έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σας; 

Η βιβλιοθήκη με τα λογοτεχνικά μου βιβλία είναι για μένα κάτι ξεχωριστό. Δεν είναι μόνο τα βιβλία, αλλά και το ίδιο το έπιπλο. Το έφερε ο παππούς μου από την Τραπεζούντα και κάθε φορά που το κοιτάζω νιώθω συνδεδεμένος με τις ρίζες και τις αναμνήσεις μου.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς θα θέλατε να νιώθει κάποιος όταν μπαίνει στον προσωπικό σας χώρο;

Επιθυμώ να νιώθει απόλυτα άνετα, σαν να είναι στο δικό του σπίτι. Με μόνη εξαίρεση την απαγόρευση καπνίσματος, την οποία τηρώ απαρέγκλιτα.

Πώς είστε πραγματικά όταν είστε στο σπίτι σας; Μπορείτε να μας περιγράψετε μια μέρα σας;

Ξυπνάω πολύ νωρίς, ξεκινάει η μέρα με διάβασμα και γράψιμο, και φυσικά δεν λείπει μια ταινία σε κάποιο κανάλι για να μου κρατά συντροφιά. Ιερός, ο μεσημεριανός ύπνος.

Αν είχατε τη δυνατότητα να αλλάξετε σπίτια για μια μέρα με κάποιον, είτε πρόκειται για πραγματικό άτομο, διάσημο ή ακόμα και χαρακτήρα ταινίας, ποιον θα επιλέγατε και γιατί;

Θα διάλεγα το διαμέρισμα του Μάικλ Ντάγκλας στην ταινία «Ένας τέλειος φόνος». Ήταν μοντέρνο, κομψό, με αέρα μυστηρίου.

Τι αγαπάτε περισσότερο στις γιορτές; Μοιραστείτε μαζί μας ένα έθιμο που κρατάτε στην οικογένεια. 

Το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου, ένα έθιμο που τηρείται ανελλιπώς παιδιόθεν.

Θα σας γυρίσουμε περίπου 20 χρόνια πίσω, στην πρώτη σας επαφή με το GLOW. Πώς τη θυμάστε; 

Ξεφυλλίζοντας ένα από τα πρώτα τεύχη του περιοδικού, διαπίστωσα πως δεν υπάρχει μόνο η εικόνα μιας μίζερης Θεσσαλονίκης.

Πώς έχει αλλάξει στα μάτια σας η ίδια η πόλη τα χρόνια που μεγάλωνε και το περιοδικό;

Η αλλαγή της Θεσσαλονίκης μας είναι θεαματική, αν και πέρασε μερικά πολύ δύσκολα χρόνια. Τα καλύτερα έρχονται.

Και τέλος, μια ευχή για τη μεγάλη μας επέτειο…

Σας εύχομαι να κρατήσετε το υψηλό επίπεδό σας στον τομέα της αισθητικής και του περιεχομένου.

Λόλα Νικολάου

Είναι η γυναίκα που έφερε τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία στη Θεσσαλονίκη και σήμερα μετρά πάνω από 30 χρόνια ανάδειξης των πιο ταλαντούχων ονομάτων του καλλιτεχνικού κόσμου. Η ομώνυμη γκαλερί της, η Lola Nikolaou Art Gallery, αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για την πόλη. Η ίδια μάς καλωσόρισε στο σπίτι της, έναν χώρο που μοιάζει με ανοικτό μουσείο, όπου κάθε γωνιά φιλοξενεί εκπληκτικά κομμάτια μοντέρνας Τέχνης. Με ένα ζεστό φλιτζάνι γαλλικό καφέ, ξεκινήσαμε τη συζήτηση, που αμέσως κύλησε πολύ φυσικά…

Ας αρχίσουμε από τη βάση της ιστορίας σας, τη Θεσσαλονίκη. Τι σας έχει χαρίσει; 

Είναι το μεγάλο μου σπίτι, με όλες τις καλές και τις κακές στιγμές που έχω ζήσει, και όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους.

Μεγαλώσατε εδώ; 

Ναι, στο κέντρο της πόλης. Κάθε γωνιά μού ψιθυρίζει κάτι που θα με κάνει να χαμογελάσω. Επίσης, μερικές φορές νοσταλγώ και το Πανόραμα, γιατί έζησα ένα μεγάλο διάστημα της ζωής μου και εκεί.

Τι αγαπάτε περισσότερο στη γειτονιά όπου ζείτε τώρα; 

Το γεγονός ότι, παρόλο που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, παραμένει κατά κάποιον τρόπο «γειτονιά» με την παραδοσιακή έννοια. Επίσης, μου αρέσει που βρίσκομαι σχετικά κοντά στο πατρικό μου σπίτι που ήταν στη Σβώλου. Παρελθόν και παρόν «παντρεύονται» κάθε μέρα μέσα μου όταν ανοίγω την πόρτα μου για να βγω.

Σίγουρα, έχετε πολλές ωραίες αναμνήσεις από την πόλη. Αν σας ζητούσαμε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες από αυτές, θα μας λέγατε πως…

Οι ευχάριστες προσωπικές μου αναμνήσεις είναι αμέτρητες και άρρηκτα δεμένες με τον τόπο αυτό. Συνδέονται με την οικογένειά μου, τα παιδιά και τα εγγόνια μου - ό,τι αγαπώ περισσότερο στη ζωή μου. Κάθε περίπατος, κάθε οικογενειακή στιγμή, κάθε μικρή καθημερινή χαρά έχει αποτυπωθεί μέσα μου.

Ένα στοιχείο της Θεσσαλονίκης που ξεχωρίζετε και θα συστήνατε σ’ έναν ταξιδιώτη όσο βρίσκεται εδώ; 

Θα του πρότεινα να γνωριστεί με την πόλη, απολαμβάνοντας έναν περίπατο στην Παραλία. Η θάλασσα είναι αυτή που της δίνει παλμό.

Το όνομά σας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Τέχνη στην πόλη. Ποιους καλλιτεχνικούς χώρους της αγαπάτε ιδιαίτερα; 

Το MOMus, το Μουσείο Φωτογραφίας αλλά και την γκαλερί μου, διότι δεν είναι απλά ένας χώρος για εμένα, είναι η ιστορία της ζωής μου.

Μας υποδεχτήκατε στο σπίτι σας και σας ευχαριστούμε γι’ αυτό. Πώς προσδιορίζετε την έννοιά του; 

Σπίτι για μένα είναι ο χώρος όπου μπορώ να είμαι ντυμένη με τα ρούχα της θαλπωρής και της γαλήνης, αλλά ταυτόχρονα να μπορώ να κυκλοφορώ γυμνή, απαλλαγμένη από αρνητικές σκέψεις.

Πώς θα θέλατε να νιώθει κάποιος όταν βρίσκεται εδώ; 

Ότι μπαίνει κατά κάποιον τρόπο μέσα στην καρδιά μου. Άλλωστε, στο σπίτι μου δεν μπαίνει ο καθένας.

Πώς είναι η Λόλα Νικολάου στον προσωπικό της χώρο μια χαλαρή μέρα; 

Αγαπώ να μαγειρεύω, συνήθως δείπνο, λόγω δουλειάς. Μου αρέσει επίσης να ξαπλώνω στον καναπέ σαν βασίλισσα, να τρώω φρούτα και να διαβάζω κάποιο βιβλίο ή να παρακολουθώ μια αστυνομική ταινία μυστηρίου.

Διαθέτετε μια αξεπέραστη συλλογή καλλιτεχνικών δημιουργιών. Αλήθεια, υπάρχει ένα αντικείμενο του χώρου σας στο οποίο έχετε ιδιαίτερη αδυναμία; 

Αν και αγαπώ πολλά πράγματα μέσα στο σπίτι μου, προτιμώ να μη δένομαι συναισθηματικά με κανένα. Πιστεύω πως, όταν αγαπάς πραγματικά κάτι, μπορείς και να το αποχωριστείς χωρίς δυσκολία. Η αξία του δεν βρίσκεται στο ίδιο το αντικείμενο, αλλά στη στιγμή και στο συναίσθημα που το συνόδευσε. 

Αν το σπίτι σας ήταν έργο Τέχνης, περιγράψτε μας πώς θα έμοιαζε. 

Θα ήταν σίγουρα το έργο ενός αδίστακτου καλλιτέχνη που ξέρει πολύ καλά ποιος είναι, τι θέλει και πού πηγαίνει. Θα ήταν μια διαδραστική εγκατάσταση μιας ιδιοφυΐας.

Φανταζόμαστε πως δεν υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο για το οποίο θα το αφήνατε…

Κανένα! Το σπίτι μου είναι όλος ο κόσμος. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως για τη Ρώμη...

Αγαπάτε τις γιορτές; Έχετε κάποια χριστουγεννιάτικη παράδοση που κρατάτε ζωντανή;

Παρόλο που ως άνθρωπος είμαι μοναχικός τύπος, στις γιορτές αγαπώ πολύ τα τραπέζια που κάνει η κόρη μου η Κατερίνα για όλη την οικογένεια.

Θα σας γυρίσουμε στο παρελθόν, πριν από περίπου 20 χρόνια. Θυμάστε την πρώτη σας επαφή με το GLOW; 

Ναι! Ήταν μέσω της Σταυρούλας Κλειδαριά με την οποία είχαμε συναντηθεί σε μια εκδήλωση και μου ανέφερε για το περιοδικό τη στιγμή που επρόκειτο να εκδοθεί. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα.

Πόσο έχει αλλάξει στα μάτια σας η πόλη αυτήν την 20ετία; 

Πολύ, αλλά ταυτόχρονα και καθόλου. Όσες αλλαγές και να συμβαίνουν, η πόλη διατηρεί, σχεδόν μαγικά θα έλεγα, την αίγλη του παρελθόντος της.

Τέλος, τι εύχεστε στο GLOW με αφορμή τα γενέθλια των 20 χρόνων του; 

Του εύχομαι να ωριμάσει, αλλά κυρίως να συνεχίσει να λάμπει, όπως λέει και το όνομά του.

Άννα Μαρία Παπαγεωργίου

Χαμογελαστή και ιδιαίτερα χαλαρή, η Άννα Μαρία Παπαγεωργίου μάς άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της ένα βροχερό πρωινό. Ο χώρος της; Ένα πραγματικό καταφύγιο ηρεμίας και ζεστασιάς. Παίζοντας με τη Nugget, το σκυλάκι της, κάθισε αναπαυτικά στον καναπέ, και λίγο μετά τις πρώτες ακτίνες φωτός που γλίστρησαν μέσα από το παράθυρο, ξεκινήσαμε την κουβέντα μας. Η Άννα -από έξι ετών στον χώρο της ιππασίας και πλέον συνιδρύτρια του μεγαλύτερου ιππικού κέντρου των Βαλκανίων, του Ippos Club- έχει μετατρέψει το πάθος της σε τρόπο ζωής, σε προσφορά και σε προσωπικό όραμα. Παρά τα πολλά χρόνια που έχει ζήσει στο εξωτερικό, η Θεσσαλονίκη παραμένει για εκείνη το απόλυτο σημείο επιστροφής.

Τι κάνει μία νεαρή γυναίκα στη Θεσσαλονίκη; 

Μεγάλωσα εδώ, και έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια και στο εξωτερικό, μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα πως η ζεστασιά αυτής της πόλης παραμένει αξεπέραστη. Πολλά στοιχεία τη χαρακτηρίζουν, όμως αυτό που θεωρώ πραγματικά μοναδικό είναι οι άνθρωποί της: ανοιχτοί, φιλόξενοι και αυθεντικοί. Εδώ γεννιούνται συναισθήματα που δύσκολα συναντάς αλλού: ηρεμία, θαλπωρή, ανεμελιά. Είναι αυτή η ανεπιτήδευτη οικειότητα που κάνει την πόλη να μοιάζει πάντα σαν επιστροφή σε κάτι βαθιά δικό μου.

Συνήθως πού κυκλοφορείς; 

Θα με βρεις σίγουρα στον δρόμο της Προξένου Κορομηλά. Αγαπημένη μου γωνιά; Στη συμβολή με τη Χρυσοστόμου Σμύρνης, εκεί που βρισκόταν το καφέ-μπαρ «Το νερό που καίει». Έχω αρκετές αναμνήσεις στο στέκι αυτό ως παιδί και έφηβη. Βέβαια, αγαπώ εξίσου και τη Μόνη Βλατάδων, που βρίσκεται εκτός των Τειχών της Παλιάς Πόλης. Η θέα από εκεί ψηλά μού προκαλεί απίστευτη γαλήνη, ένα συναίσθημα μαγικό.

Ποια είναι η πιο δυνατή ανάμνηση που έχεις από την πόλη;

Θα σου πω για τα εμβληματικά ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς στο σπίτι των παππούδων μου στη Λεωφόρο Νίκης. Κάθε χρόνο, όλη η οικογένεια μαζευόταν γύρω από το γιορτινό τραπέζι, περιμένοντας τη στιγμή που τα πυροτεχνήματα θα «χάνονταν» πάνω από τον Θερμαϊκό.

Λένε ότι το σπίτι μας είναι ο «καθρέφτης» της προσωπικότητάς μας. Εσένα τι συναι- σθήματα σου γεννά; 

Χαλάρωσης, ηρεμίας και, πάνω απ’ όλα, ασφάλειας.

Έτσι θέλεις να νιώθει και όποιος βρίσκεται μαζί σου εδώ; 

Ναι. Για μένα το σπίτι είναι ο χώρος όπου αφήνω πίσω μου την ένταση της ημέρας και μπορώ να είμαι πραγματικά ο εαυτός μου. Αυτό το συναίσθημα θέλω να μεταδίδεται και σε κάθε επισκέπτη. Να μπαίνει μέσα και να τον αγκαλιάζει μια ατμόσφαιρα ζεστασιάς, άνεσης και απλότητας. Να νιώθει ότι έχει έρθει σε ένα μέρος που τον καλοδέχεται, που τον ανακουφίζει και που του επιτρέπει να πάρει μια βαθιά ανάσα. Αυτό είναι, για μένα, το πραγματικό νόημα του «σπιτιού».

Αλήθεια, πώς είναι η Άννα μέσα σε αυτό; 

Απόλυτα ο εαυτός μου. Αγαπώ το παιχνίδι με το σκυλάκι μου, τη Nugget, μου αρέσει να ακούω μουσική και να χαλαρώνω, παρακολουθώντας διάφορες σειρές και ντοκιμαντέρ.

Μένεις σε μια από τις όμορφες και ξεχωριστές γειτονιές της Θεσσαλονίκης, μακριά από τη βουή του κέντρου. Τι αγαπάς περισσότερο εδώ;

Τη φύση και την ηρεμία. Μου αρέσει να βρίσκομαι σ’ ένα περιβάλλον, όπου ησυχάζει ο νους και οι ρυθμοί πέφτουν. Εδώ, μπορώ να συνδεθώ με ό,τι θεωρώ ουσιαστικό: το τοπίο, τον καθαρό αέρα, τη γαλήνη που σου προσφέρει το περιβάλλον.

Υπάρχει κάποιος με τον οποίο θα άλλαζες σπίτι για μια μέρα; 

Η Gigi Hadid. Θέλω να περάσω μια μέρα στη φάρμα της οικογένειάς της στο Τέξας. Φαίνεται μαγική, μέσα στη φύση και κοντά στα άλογα που τόσο αγαπώ.

Σε περίπτωση ανάγκης, ποιο προσωπικό σου αντικείμενο θα σώσεις; 

Σίγουρα το backpack μου. Το χρησιμοποιώ καθημερινά και μέσα του βρίσκονται όλα όσα θεωρώ απαραίτητα: το σημειωματάριό μου, τα χαρτιά της δουλειάς και μικρά αντικείμενα που με βοηθούν να οργανώνομαι. Είναι, ουσιαστικά, το φορητό κέντρο της καθημερινότητάς μου.

Τι παίζει στα ηχεία σου αυτήν την περίοδο; 

Το “Forms of Love” των Adam Port και Alan Dixon.

Μετράμε και επίσημα αντίστροφα για τις γιορτές, μίλησέ μας για μια χριστουγεννιάτικη παράδοση που τηρείτε στην οικογένεια. 

Την καθιερωμένη ανταλλαγή δώρων. Κάθε χρόνο προσφέρουμε μικρές ή μεγαλύτερες εκπλήξεις ο ένας στον άλλον, διατηρώντας ζωντανό το εορταστικό πνεύμα.

Άννα, θυμάσαι την πρώτη σου επαφή με το GLOW; 

Όσο ήμουν μικρότερη, θυμάμαι πάντα ότι υπήρχε ένα GLOW στο σπίτι. Με έναν τρόπο, λοιπόν, μπορώ να πω πως μεγάλωσα έχοντάς το γύρω μου, θαυμάζοντάς το πριν ακόμη το γνωρίσω πραγματικά.

Κατά πόσο πιστεύεις ότι έχει εξελιχθεί η πόλη την τελευταία 20ετία που μεγάλωνε και το περιοδικό; 

Θεωρώ πως έχει εκσυγχρονιστεί και εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό, τόσο πολιτιστικά όσο και κοινωνικά. Νιώθω πως ωρίμασε μαζί μας, βρήκε ρυθμούς πιο σύγχρονους και πιο ανοιχτούς, χωρίς να χάσει τον χαρακτήρα της.

Mε αφορμή τη μεγάλη επέτειο του GLOW για τα 20 χρόνια αστείρευτης δημιουργικότητας, τι μας εύχεσαι; 

Να συνεχίσετε να είστε δίπλα μας, χαρίζοντάς μας έμπνευση και τις υπέροχες ιδέες σας για άλλα τόσα χρόνια.

Τατιάνα Παπαδοπούλου

Σπούδασε στη Royal Academy of Dance του Λονδίνου, δείχνοντας απίστευτη αφοσίωση στη μεγάλη αγάπη της, το μπαλέτο, και δίνοντας δείγματα από τότε πως το άστρο της έμελλε να λάμψει πάνω στις πιο απαιτητικές σκηνές. Ως καλλιτεχνική διευθύντρια των Χορευτών του Βορρά, των σχολών Arabesque και του Φεστιβάλ Motum, αλλά και μέσα από συνεργασίες με την ΚΟΘ, το Μέγαρο Μουσικής και την Εθνική Λυρική Σκηνή, σήμερα ορίζει τι σημαίνει «σύγχρονος χορός» στην Ελλάδα. Τη συναντήσαμε στο ησυχαστήριό της εκτός κέντρου, όπου η καλλιτεχνική ψυχή της δημιουργεί και εκφράζεται.

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που βλέπουμε πώς κινείται μια κλασική χορεύτρια στον προσωπικό της χώρο. Έχετε συμβάλει ουσιαστικά στην εξέλιξη του χορού στη Θεσσαλονίκη. Γιατί αγαπάτε αυτήν την πόλη τόσο; 

Είναι ο τόπος όπου πάντα επιστρέφω. Είναι τα πρόσωπα που «ξέρω» χωρίς να τα γνωρίζω. Είναι η οικειότητα, η ζεστασιά, οι άνθρωποι και οι μυρωδιές που δεν αλλάζουν ποτέ. Έχει έναν ρυθμό δικό της, πιο αργό, πιο ανθρώπινο. Εδώ νιώθω πως μπορώ να αναπνεύσω, πως όλα μπαίνουν ξανά στη θέση τους.

Έχει επηρεάσει η καταγωγή σας από εδώ την καλλιτεχνική σας ταυτότητα; 

Απόλυτα. Είναι το σημείο εκκίνησης για όσα έχω κάνει. Εδώ ξεκίνησαν όλα. Οι άνθρωποι, οι δάσκαλοι, οι συνεργάτες, οι πρώτες σκηνές, οι μικροί χώροι που χωρούσαν μεγάλα όνειρα. Η Θεσσαλονίκη με δίδαξε πως η Τέχνη γεννιέται και από το λίγο, από την ανάγκη, την επιμονή, το πάθος.

Όταν βρίσκετε εδώ, ποιο είναι το «καταφύγιό» σας; 

Με συγκινεί ιδιαίτερα η θάλασσα, η Παραλία. Πολλές φορές, ειδικά τις Κυριακές, παίρνω το ποδήλατό μου και κάνω τη διαδρομή από την Καλαμαριά ως το Λιμάνι. Τότε όλα μέσα μου ησυχάζουν, «καθαρίζει» το μυαλό μου και νιώθω ελεύθερη.

Αισθάνεστε έτσι για τη Θεσσαλονίκη από μικρή; Μπορείτε να φέρετε στη μνήμη σας μια ιδιαίτερη ανάμνηση από τα παλιά; 

Θυμάμαι, όταν ήμουν παιδί, να παίζουμε με τα παιδιά της γειτονιάς στο προαύλιο του Αγίου Δημητρίου όλα τα παιχνίδια εκείνης της εποχής: λάστιχο, τζαμί, μήλα. Μεγάλωσα στο σπίτι της γιαγιάς μου στο κέντρο, και πολλές φορές μας έβρισκε το σκοτάδι, οπότε τρέχαμε γρήγορα για να γυρίσουμε σπίτι.

Με αφορμή την τελευταία σας λέξη, «σπίτι» τι είναι για εσάς; 

Ένας χώρος ηρεμίας, σκέψης, ξεκούρασης και απόλαυσης. Εκεί είμαι αληθινή, χωρίς φτιασίδια. Στη σκηνή ή στη δουλειά εξυπηρετώ κάποιους ρόλους, στο σπίτι δεν χρειάζεται αυτό, απλώς υπάρχω όπως είμαι.

Ξεχωρίζετε κάποιο αντικείμενο μέσα σε αυτό με το οποίο νιώθετε ότι συνδέεστε βαθιά;

Ναι, την μπαλαρίνα μου! Ένα διακοσμητικό που μου είχε χαρίσει η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή. Από τότε την κρατάω πάντα κοντά μου. Πολλές φορές, όταν είμαι στεναχωρημένη ή κουρασμένη, την κοιτάζω και ηρεμώ. Είναι σαν μια μικρή υπενθύμιση τού από πού ξεκίνησαν όλα: από ένα παιδικό όνειρο που με ακολουθεί μέχρι σήμερα.

Αν σας λέγαμε να αλλάξατε για μια μέρα σπίτι με κάποιον, ποιος θα ήταν αυτός;

Με έναν φίλο μου από την Ικαρία, που με είχε φιλοξενήσει παλαιότερα. Το σπίτι του είναι χτισμένο πάνω σε βράχο, στην άκρη της θάλασσας, κι όταν το βλέπεις, νομίζεις πως αιωρείται πάνω από το νερό. Μία φωτεινή κατοικία με μεγάλα παράθυρα, που ακούει συνέχεια τον ήχο των κυμάτων. Από εκεί μπορείς να δεις και την ανατολή και το ηλιοβασίλεμα. Θα ήθελα να ξυπνήσω εκεί, να πιω καφέ κοιτάζοντας τον ορίζοντα και να αφήσω τη μέρα να κυλήσει χωρίς πρόγραμμα.

Αυτή η αίσθηση ηρεμίας σάς ακολουθεί παντού απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε. Μένετε μακριά από τον θόρυβο του κέντρου, κοντά στη φύση. Τι σας αρέσει περισσότερο εδώ;

Αγαπώ την ησυχία. Το ότι μπορώ να βλέπω το ηλιοβασίλεμα και ολόκληρο τον Θερμαϊκό από ψηλά. Η γειτονιά μου είναι σαν ένα μικρό χωριό. Έχω την αίσθηση πως ζω στην εξοχή, και αυτό είναι για μένα πολύτιμο.

Ας γυρίσουμε λίγο μαζί τον χρόνο πίσω, στην πρώτη σας συνάντηση με το GLOW. Τη θυμόσαστε; 

Μα φυσικά. Είχα δώσει μια συνέντευξη με αφορμή την παράσταση «Το πορτρέτο του Dorian Gray». Μου έμεινε η αίσθηση μιας όμορφης επικοινωνίας. Πάντα εκτιμούσα το GLOW για την αισθητική του και τον τρόπο που συνδυάζει την Τέχνη, τη μόδα και την προβολή των προσωπικοτήτων χωρίς επιτήδευση.

Και για το τέλος, θα μας δώσετε μια ευχή για την επέτειο των 20 χρόνων του περιοδικού; 

Να συνεχίσει να υπάρχει, να ενημερώνει και να μας δίνει όμορφες εικόνες. Να συνεχίσει να φωτίζει ανθρώπους και ιστορίες που έχουν κάτι αληθινό να πουν. Να κρατήσει τη σχέση του με την πόλη ζωντανή!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΡΑΣΑΓΑΚΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΤΕΥΧΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2026