Το έργο από το γραφείο Tsolakis Architects αποτελεί μία εξοχική υπόσκαφη κατοικία που αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα, σε μια περίοπτη πλαγιά με έντονη κλίση στο νησί της Αντιπάρου, όπου οι εσωτερικοί χώροι ενοποιούνται με τους εξωτερικούς και η όψη αντιμετωπίζεται μέσω «φυσικών» και «γεωμετρικών» χειρονομιών. 

Έχει ανατολικό προσανατολισμό και λόγω της τοποθεσίας του οικοπέδου, έχει θέα προς το κανάλι Πάρου – Αντιπάρου, όπως και ορατότητα σε γειτονικά νησιά των Κυκλάδων.

Συμφωνία με το τοπίο 

Η διάσπαση ενός κτιριακού όγκου σε 3 επιμέρους τμήματα έχει σκοπό την πλήρη ένταξη του κτιρίου στην τοπογραφία της περιοχής. Έτσι, δημιουργούνται αποσπάσματα κτιρίων, ήπιας επέμβασης, δίνοντας έμφαση στον μετασχηματισμό του εδάφους. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγεται η επιβάρυνση, ενός τόσο ιδιαίτερου τοπίου, με μεγάλους κτιριακούς όγκους. Μέσα από τη συνθετική διαδικασία προκύπτουν τρία επιπλέον κτίρια και δύο πισίνες. 

Το «φυσικό» αντιμετωπίζεται μέσω της χρήσης της πέτρας ως στοιχείο ενσωμάτωσης στο τοπίο και το «γεωμετρικό» μέσω της αποτύπωσης του γεωμετρικού αναλόγου του βράχου, με τα λευκά πρίσματα της όψης. Ακόμη, η εναλλαγή της τοπικής πέτρας και του άσπρου σοβά δίνει την αίσθηση μιας επέμβασης στο τοπίο η οποία είναι μικρής κλίμακας, διατηρώντας της αίσθηση της παραδοσιακής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής.

Ιεράρχηση λειτουργιών και σχεδιαστική ροή

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στη χωροθέτηση των λειτουργιών του συγκροτήματος. Οι ιδιωτικοί χώροι των δωματίων διανέμονται στο άνω και μεσαίο επίπεδο, με τους κοινόχρηστους χώρους του καθιστικού και της τραπεζαρίας, να παρεμβάλλονται ενδιάμεσα, καθώς οι πισίνες βρίσκονται στο μεσαίο και το κάτω επίπεδο. Ένας διάδρομος κατάβασης αποτελεί το συνεκτικό όριο ανάμεσα στα επίπεδα, αποτελώντας όμως συγχρόνως, μέσω του σχεδιασμού του, ένα φίλτρο ιδιωτικότητας ανάμεσα στους χρήστες και τις διαφορετικές λειτουργίες.

Μέσω ενιαίων χαράξεων και περιπατητικών διαδρομών στο συγκρότημα τονίζονται καίρια σημεία θέασης, στα οποία χωροθετούνται υπαίθριοι καθιστικοί χώροι που απολαμβάνουν την εξαιρετική θέα.

Ενοποίηση χώρων και βιοκλιματική προσέγγιση

Σημαντική παράμετρος στον σχεδιασμό είναι η αίσθηση της ενοποίησης των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων. Η κατασκευή εσωτερικών αιθρίων, η χρήση σύγχρονων συρόμενων κουφωμάτων, όπως και η ενιαία χρήση υλικών δαπέδου εξαφανίζουν το όριο του μέσα με το έξω. Τα αίθρια αποτελούν επίσης μια βιοκλιματική προσέγγιση στο κτίριο καθώς συμβάλλουν στην εκμετάλλευση του φυσικού φωτισμού και αερισμού παρέχοντας συνθήκες άνεσης στους χρήστες. Μακρόστενες σχισμές στο έδαφος, δημιουργούν μία σκηνογραφική ατμόσφαιρα στο εσωτερικό της κατοικίας. 

Πέργκολες και δομικά στοιχεία, πλήρως ενταγμένα στο περιβάλλον, καλούνται να προστατέψουν τον χρήστη από τον ήλιο και τους έντονους ανέμους των Κυκλάδων. Με αυτόν τον τρόπο ο σχεδιασμός του χώρου αποτελεί ιδανικό υπόβαθρο της μέγιστης εμπειρίας του χρήστη στο φυσικό τοπίο της Αντιπάρου.

Φωτογραφία: Γιώργος Μεσσαριτάκης